Ο Επιθετικός Ρεαλισμός ως Αξονική Παράμετρος της Τουρκικής Εξωτερικής Πολιτικής την Τελευταία 25ετία Έναντι της Ελλάδος
The aim of this dissertation is to present the aggressive dimension of the Turkish foreign policy, towards Greece over the last 25 years. The importance shown by Ankara's high-political strategy makers in the theoretical contemplation of International Relations, which is called offensive realism, is to be demonstrated. This policy is applied systematically and over time vis-à-vis our country. Ankara's attempt to establish a hegemony in the wider Region of the Southern Mediterranean finds Athens as an obstacle. By exercising a specific and targeted policy, the neighboring country is a state, that aims to maximize its power. The above-mentioned are demonstrated in this paper, through the selection of specific case studies, in which the parameters of aggressive realism are detected. Examples include: the illegal occupation of a part of a Greek national territory, the build-up of particularly powerful armed forces through the purchase of new weapons systems, the existence of a demographic potential and the attempt to illegally obtain energy wealth. The findings of the current work are placed in the free evaluative judgment of any political scientist, scholar or ordinary reader.
Thesis
Σκοπός της εργασίας είναι η παρουσίαση της επιθετικής διάστασης της Τουρκικής εξωτερικής πολιτικής έναντι της Ελλάδος την τελευταία 25ετία. Πρόκειται να καταδειχθεί η σπουδαιότητα και η σημασία που δείχνουν οι διαμορφωτές υψηλής πολιτικής-στρατηγικής της Άγκυρας στην θεωρητική ενατένιση των Διεθνών Σχέσεων η οποία καλείται επιθετικός ρεαλισμός (offensive realism). Την προαναφερθείσα θεώρηση την εφαρμόζουν «κατά γράμμα», συστηματικά και διαχρονικά έναντι της πατρίδας μας. Η προσπάθεια της Άγκυρας για εγκαθίδρυση τοπικής ηγεμονίας στην ευρύτερη περιοχή της ΝΑ Μεσογείου, βρίσκει σαν εμπόδιο την Αθήνα. Ασκώντας συγκεκριμένη και στοχευμένη πολιτική, η γείτονα χώρα αποτελεί έναν κρατικό δρώντα που στοχεύει την μεγιστοποίηση της ισχύος της. Αυτό καταδεικνύεται στην εν λόγω εργασία, μέσω της επιλογής συγκεκριμένων περιπτωσιολογικών μελετών (case studies), στις οποίες ανιχνεύονται οι αξονικές παράμετροι του επιθετικού ρεαλισμού. Ενδεικτικά αναφέρονται: παράνομη κατάληψη τμήματος Ελληνικού εθνικού κορμού, οικοδόμηση ιδιαιτέρως ισχυρών ενόπλων δυνάμεων μέσω της αγοράς νέων οπλικών συστημάτων και μεταφοράς τεχνογνωσίας, η ύπαρξη δεδομένου δημογραφικού δυναμικού από την Τουρκία και η προσπάθεια παράνομου προσπορισμού ενεργειακού πλούτου. Τα ευρήματα της εργασίας τίθενται στην ελεύθερη αξιολογική κρίση οποιουδήποτε πολιτικού επιστήμονα, μελετητή ή απλού αναγνώστη.