Οι σλαβόφωνοι της Μακεδονίας και οι ελληνογιουγκοσλαβικές σχέσεις: οι συνομιλίες Βενιζέλου – Μαρίνκοβιτς (Δεκέμβριος 1930)

Abstract

Έχοντας παραμείνει για πολλούς αιώνες κάτω από την οθωμανική κυριαρχία, η Μακεδονία αποτελούσε μία από τις πλέον ετερογενείς εθνολογικά σουλτανικές επαρ- χίες των Βαλκανίων. Η συνύπαρξη ποικίλων θρησκειών και γλωσσών, σε συνδυασμό με τη ρευστότητα της εθνικής συνείδησης σημαντικής μερίδας των κατοίκων της πε- ριοχής, συνέθεταν ένα πολύπλοκο πληθυσμιακό αμάλγαμα, το οποίο υπέθαλπε τον ανταγωνισμό των βαλκανικών κρατών στα τέλη του 19ου και τις αρχές του 20ου αιώνα, με έπαθλο –διόλου ευκαταφρόνητο από κάθε άποψη– την εμπέδωση της επιρροής τους στον ευρύτερο γεωγραφικό χώρο της Μακεδονίας από τον Όλυμπο και το Αιγαίο Πέλαγος στο νότο έως τα βουνά του Σαρ, της Ρίλας και της Ροδόπης στο βορρά, και από τις λίμνες των Πρεσπών και της Οχρίδας στα δυτικά έως τις εκβολές του ποταμού Νέστου στα ανατολικά. Η μεσολάβηση του Μακεδονικού Αγώνα είχε φέρει δυναμικά στην επιφάνεια τη διάσταση απόψεων μεταξύ των τριών κυριότερων ενδιαφερόμενων –Ελλήνων, Βούλγαρων και Σέρβων– σχετικά με τη μελλοντική τύχη της Μακεδονί ας. Παρά, εξάλλου, την πρόσκαιρη σύμπραξη κατά τη διάρκεια του Α΄ Βαλκανικού Πολέμου, η ασυμφωνία σχετικά με τη διανομή των μακεδονικών εδαφών έμελλε να αποτελέσει την κυριότερη αιτία διάσπασης της –ούτως ή άλλως εύθραυστης– διαβαλ- κανικής συνεργασίας, οδηγώντας στην έκρηξη του Β΄ Βαλκανικού Πολέμου.