Διαλεκτική Μέθοδος και Αριστοτελική Επιστήμη

Abstract

Στον Αριστοτέλη αποδίδονται οι τίτλοι του πατέρα της λογικής και πατέρα της εmστήμης. Η διπλή αυτή πατρότητα έχει δημιουργήσει ένα κλασσικό πρόβλημα για τους ερμηνευτές του Αριστοτέλη: πώς μπορεί να συμβιβαστεί το αυστηρά αξιωματικό πρότυπο της εmστήμης που προτείνει ο Αριστοτέλης στα Αναλυτικά Ύστερα με τη «χαλαρή» πρακτική που ακολουθεί ο ίδιος στις επιστημονικές του πραγματείες, απ' όπου κατά κανόνα λείπουν οι αποδείξεις ή τουλάχιστο το είδος των αποδείξεων που προβλέπουν τα Α. Υ. Όπως και σε κάθε άλλο πρόβλημα με παρόμοια λογική μορφή οι λύσεις που έχουν κατά καιρούς προταθεί ζητούν είτε να απαρνηθούμε ή να μετριάσουμε κάποιες από τις απαιτήσεις που θέτει ο Αριστοτέλης για την εmστημονική γ\ώση, είτε να διαχωρίσουμε την αποδεικτική από την επιστήμη. Η απλή λύση δεν είναι πάντοτε η σωστή· συχνά μιά πιο σύνθετη εικόνα που επεκτείνεται σε νέα προβλήματα μπορεί να βοηθήσει στη λύση του αρχικού προβλήματος. Η ανακοί νωση αυτή εντάσσεται στην γεVΙKή προβληματική των σχέσεων απόδειξης και επιστήμης στον Αριστοτέλη επιχειρεί όμως να πλησιάσει το κεντρικό αυτό πρόβλημα εξετάζοντας το μικρότερο πρόβλημα των σχέσεων διαλεκτικής και εmστήμης στον Αριστοτέλη.