Ο Μακάριος μέσα από τον φιλοχουντικό Τύπο

Abstract

Το Κυπριακό είναι ένα διμερές και παράλληλα διεθνές ζήτημα, για την επίλυση του οποίου έχει αφιερωθεί άφθονο διπλωματικό κεφάλαιο ξεκινώντας από τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών, και καταλήγοντας στο τρίγωνο Αθήνα - Λευκωσία - Άγκυρα. Θα μπορούσε κάλλιστα να χαρακτηριστεί ως “Βατερλώ διαρκείας” της ελληνικής εθνικόφρονης δεξιάς, καθώς επίσης και της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής της μετεμφυλιακής περιόδου 1950-1974 με κυριότερη πολιτική την Δικτατορία των Συνταγματαρχών του 1967, τις τραγικές συνέπειες του οποίου πληρώνει ο Κυπριακός λαός ακόμα και σήμερα. Απόδειξη της αφέλειας με την οποία το δικτατορικό καθεστώς της Ελλάδας προσέγγιζε την εξωτερική πολιτική της Ελλάδας, ήταν τα προβλήματα των σχέσεων Ελλάδας - Τουρκίας, καθώς επίσης και το Κυπριακό, για το οποίο κυριάρχησε η άποψη ότι θα μπορούσε να επιλυθεί στο νατοϊκό πλαίσιο της “ειλικρινούς προσέγγισης”, κάτι το οποίο δεν πραγματοποιήθηκε εξ’ αιτίας της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο. Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας, καθοριστικό ρόλο έπαιξε η χουντική προπαγάνδα, και κυρίως ο Τύπος. Στην αρχή του πραξικοπήματος, οι εφημερίδες της εποχής λειτουργούσαν κάτω από συνθήκες ασφυκτικής λογοκρισίας, και τα επικριτικά σχόλια εις βάρος του σπάνιζαν, ή και τιμωρούνταν με αυστηρές ποινές. Το πλήθος των φιλοχουντικών εφημερίδων υποχρεούνταν την αναπαραγωγή αυτούσιες των επίσημων ανακοινώσεών των δικτατόρων, για τις οποίες ίσχυαν συγκεκριμένες προδιαγραφές, ακόμα και στο σημείο δημοσίευσης των φύλλων. Προσφιλής τακτική ήταν και η αναδημοσίευση επιλεγμένων αποσπασμάτων του ξένου τύπου, που αντιμετώπιζαν θετικά τη χούντα. Το 1969 η προληπτική λογοκρισία μετατράπηκε σε κατασταλτική, και το 1973 η κατάσταση επιδεινώθηκε, όταν ανέλαβε την κυβέρνηση ο Δημήτριος Ιωαννίδης, ο οποίος άσκησε ασφυκτικό έλεγχο στον Τύπο. Το απριλιανό καθεστώς έκλεισε τις αριστερές εφημερίδες, όπως η Αυγή και η Δημοκρατική Αλλαγή, ενώ η Καθημερινή, η Μεσημβρινή της Ελένης Βλάχου και η Ελευθερία του Πάνου Κόκκα ανέστειλαν τη λειτουργία τους, ως αντίδραση στην επιβολή της λογοκρισίας στη δικτατορία. Οι εφημερίδες που συνέχισαν να λειτουργούν κατά τη διάρκεια της Χούντας και έλαβαν σαφή φιλοχουντική τοποθέτηση, ήταν η Εστία της οικογένειας Κύρου, ο Ελεύθερος Κόσμος του Σάββα Κωνσταντόπουλου, η Νέα Πολιτεία και η Ακρόπολις.