Η Μικρασιατική Εκστρατεία από την οπτική του Έλληνα Στρατιώτη
This paper discusses the Asia Minor Campaign (1919 – 1922) from a Greek soldier perspective. It descants on the experience of the Greco-Turkish war from the Greek observer’s point of view. The term experience is defined by the perceptions someone has acquired when they personally have undergone a crucial incident and it includes several parameters that are associated with not only the sentimental self but also the physical one. In this way, the emotions of the protagonists and their living are broadened, based on the written evidence they have left as heritage through their personal journals. The structure of this paper has been built in a helpful way for the reader so that they will more easily integrate the desiderata and they will comprehend the basic concerns. The first chapter is an introduction to the main topic. The basic questions and assumptions are presented as a part of the research. At the same time, a reference to the characteristics of the personal diaries is projected, as they are the cornerstone of this attempt. In the second chapter, the historical background regarding the Asia Minor Campaign is mentioned as a reminder. All the triennial events and the factors that led to this Campaign are highlighted. The next three chapters are focused on the main goal of the essay which is the experience of the Asia Minor adventure from a soldier’s perspective, based on the men’s personal journals. Their emotional world with their alternates, their morale, the aversion of war, the connections that were built, and the feeling of nostalgia for their home are delineated. The survival and the physical torture are common ground for the witnesses. Details, not only of the topography and the weather conditions, but also of their entertainment, diet and accommodation are presented. A special allusion to the events of August 1922, when the Turkish counterattack and the disorderly retreat of the Greek military were conducted, is made in order to compare the first emotions of 1919. The results of the Asia Minor Disaster for Greece are briefly reported before the conclusions, so that the struggles of the soldiers throughout their incorporation into the Greek state could become intelligible.
Thesis
Η παρούσα εργασία πραγματεύεται την Μικρασιατική εκστρατεία (1919 – 1922) από την οπτική του Έλληνα στρατιώτη. Αναφέρεται δηλαδή, στο βίωμα του ελληνοτουρκικού πολέμου από την μεριά του Έλληνα αυτόπτη μάρτυρα. Ο όρος βίωμα καθορίζεται από τις εμπειρίες που αποκτά κάποιος όταν έχει ζήσει ένα καθοριστικό γεγονός προσωπικά και περιέχει παραμέτρους που σχετίζονται τόσο με τον συναισθηματικό κόσμο όσο και με το σώμα. Έτσι λοιπόν, διερευνώνται τα συναισθήματα των πρωταγωνιστών και η διαβίωσή τους, βάσει των γραπτών μαρτυριών που άφησαν κληρονομιά μέσω των προσωπικών τους ημερολογίων. Η διάρθρωση της εργασίας έγινε με τρόπο που θα βοηθήσει τον αναγνώστη να ενταχθεί ευκολότερα στα ζητούμενα και να κατανοήσει τις βασικές υποθέσεις. Στο πρώτο κεφάλαιο γίνεται η εισαγωγή στο θέμα. Παρουσιάζονται τα βασικά ερωτήματα και οι υποθέσεις της έρευνας μέσα στο αντίστοιχο ερευνητικό πλαίσιο. Ταυτόχρονα, πραγματοποιείται αναφορά στα χαρακτηριστικά των προσωπικών ημερολογίων, καθώς αυτά αποτελούν τον ακρογωνιαίο λίθο της προσπάθειας αυτής. Στο δεύτερο κεφάλαιο διατυπώνεται το ιστορικό πλαίσιο, για λόγους υπενθύμισης και φρεσκαρίσματος της μνήμης, σχετικά με την Μικρασιατική Εκστρατεία. Επισημαίνονται συνοπτικά όλα τα γεγονότα της τριετίας, καθώς και το τι οδήγησε σ’ αυτή. Τα τρία επόμενα κεφάλαια εστιάζουν στον βασικό άξονα της εργασίας, που αφορά το βίωμα της μικρασιατικής περιπέτειας από την οπτική του στρατιώτη, βασιζόμενα στα προσωπικά ημερολόγια των ανδρών. Καθορίζεται ο συναισθηματικός τους κόσμος με τις αντίστοιχες εναλλαγές, το ηθικό, η φρίκη του πολέμου, οι σχέσεις που αναπτύχθηκαν, καθώς και το αίσθημα νοσταλγίας της πατρίδας. Κοινό σημείο αναφοράς των μαρτυριών αποτελεί η διαβίωση και τα σωματικά βάσανα. Παρουσιάζονται λεπτομέρειες από την εδαφική μορφολογία και τις καιρικές συνθήκες, μέχρι την ψυχαγωγία, την διατροφή και την διαμονή. Ξεχωριστή μνεία γίνεται στα γεγονότα του Αυγούστου του 1922, όπου σημειώθηκε η τουρκική αντεπίθεση και η άτακτη υποχώρηση των ελληνικών στρατευμάτων, ώστε να συγκριθούν με τα αρχικά συναισθήματα του 1919. Τα επακόλουθα της μικρασιατικής καταστροφής για την Ελλάδα διατυπώνονται συνοπτικά πριν τα συμπεράσματα, για να κατανοηθούν οι δυσκολίες των οπλιτών κατά την ενσωμάτωσή τους στο ελληνικό κράτος.