Οι τεχνολογίες αιχμής στην Βιοιατρική.
ENGLISH ABSTRACT This study aims to explore the relationship between artificial intelligence (AI) and biomedicine by presenting modern applications, analyzing results, and identifying risks. Artificial intelligence emerges as one of the most innovative technologies in the fields of medicine and biomedicine, with the ability to enhance diagnostic, prognostic, and therapeutic processes. Additionally, an extensive analysis will be conducted on contemporary applications of machine learning algorithms to examine the extent to which they enable industry specialists to analyze vast amounts of data. According to the literature, the use of AI in biomedicine aids in disease detection, the development of innovative drugs, the analysis of genetic data, and the application of automated systems in healthcare. Furthermore, since the first applications of AI during the 1980s and 1990s, there has been significant progress. Today, cutting-edge technologies such as decision support systems and autonomous diagnostic tools have been integrated into real clinical settings, offering considerable advantages, the most prominent of which are reducing diagnostic time and improving the accuracy of disease predictions, including cancer and cardiovascular diseases. In addition, in the realm of ethics, the use of AI in biomedicine is particularly critical. The potential replacement of the human element in clinical processes raises concerns about the limitation and loss of human decision-making, especially in cases where algorithms may make errors. Simultaneously, the security of patients' personal data is of utmost importance, as medical records contain sensitive information. Moreover, AI can serve as a supportive tool that enhances the efficiency of specialists while maintaining the human factor as the final stage of control and decision-making. Finally, the importance of continuous collaboration between scientists, physicians, and technologists is emphasized to balance innovation with ethical responsibility. (Kasula, 2024), (Mennella et al., 2024).
Thesis
Η παρούσα εργασία στοχεύει στην διερεύνηση τη σχέση της τεχνητής νοημοσύνης με τη βιοϊατρική, μέσα από την παρουσίαση σύγχρονων εφαρμογών, την ανάλυση των αποτελεσμάτων και την αναγνώριση κινδύνων. Η τεχνητή νοημοσύνη, αναδεικνύεται ως μία από τις πιο καινοτόμες τεχνολογίες στον κλάδο της ιατρικής και της βιοϊατρικής, καθώς έχει την ικανότητα να ενισχύει τις διαγνωστικές, προγνωστικές και θεραπευτικές διαδικασίες. Επίσης θα γίνει εκτεταμένη ανάλυση στις σύγχρονες εφαρμογές στους αλγορίθμους μηχανικής μάθησης, ούτως ώστε να εξεταστεί ο βαθμός που επιτρέπουν στους ειδικούς του κλάδου την ανάλυση τεράστιων ποσοτήτων δεδομένων. Βέβαια, σύμφωνα με την βιβλιογραφία, η χρήση της τεχνητής νοημοσύνης στη βιοϊατρική βοηθά στην διαδικασία της ανίχνευσης των ασθενειών, την ανάπτυξη καινοτόμων φαρμάκων, την ανάλυση γενετικών δεδομένων και τη χρήση αυτοματοποιημένων συστημάτων στην υγειονομική περίθαλψη. Επίσης, παρατηρούμε πως, από τις πρώτες εφαρμογές της τεχνητής νοημοσύνης κατά τις δεκαετίες του 80 και 90, έχει εξελιχθεί σημαντικά. Σήμερα, οι τεχνολογίες αιχμής όπως τα συστήματα υποστήριξης αποφάσεων και τα αυτόνομα διαγνωστικά εργαλεία έχουν ενσωματωθεί σε πραγματικές κλινικές συνθήκες, προσφέροντας σημαντικά πλεονεκτήματα, με τα πιο βασικά από αυτά να είναι, η μείωση του χρόνου διάγνωσης και η ακρίβεια στην πρόβλεψη των ασθενειών όπως ο καρκίνος και τα καρδιολογικά νοσήματα. Επιπλέον, στο φάσμα της ηθικής, η χρήση της τεχνητής νοημοσύνης στη βιοϊατρική είναι ιδιαίτερα κρίσιμη. Η πιθανότητα αντικατάστασης του ανθρώπινου παράγοντα, στις κλινικές διεργασίες προκαλεί ανησυχίες, για τον περιορισμό αλλά και την απώλεια της ανθρώπινης απόφασης, κυρίως σε περιστατικά όπου οι αλγόριθμοι ενδέχεται να κάνουν λάθος. Παράλληλα, η ασφάλεια των προσωπικών δεδομένων των ασθενών είναι πολύ σημαντικές, αφού οι ιατρικοί φάκελοι περιέχουν ευαίσθητες πληροφορίες. Επιπρόσθετα, η τεχνητή νοημοσύνη μπορεί να λειτουργήσει ως εργαλείο υποστήριξης που ενισχύει την αποτελεσματικότητα των ειδικών, ενώ παράλληλα διατηρείται ο ανθρώπινος παράγοντας, ως το τελικό στάδιο ελέγχου και απόφασης. Τέλος, υπογραμμίζεται η σημασία της διαρκούς συνεργασίας μεταξύ επιστημόνων, ιατρών, και τεχνολόγων για την εξισορρόπηση της καινοτομίας με την ηθική υπευθυνότητα.(Kasula, 2024), (Mennella, et al., 2024)