Ο αντίκτυπος των στυλ ηγεσίας στην εργασιακή ικανοποίηση των εργαζομένων σε οργανισμούς του δημοσίου τομέα των Ο.Τ.Α. Β' βαθμού.
ENGLISH ABSTRACT This study investigates the effects of authoritarian, democratic, and laissez-faire leadership styles on employees' intrinsic, extrinsic, and overall job satisfaction, considering the mediating role of voice behavior and the moderating effects of age and tenure. To examine these influences, the research draws on Blau’s Social Exchange Theory, Hobfoll’s Conservation of Resources Theory, and relevant theoretical insights from a scoping review of the literature pertaining to the individual factors under investigation. A Multilevel Structural Equation Model (SEM) was conceptualized based on the findings of the absolutely relevant scoping review (Papakonstantinou, Vyttas and Xanthopoulou, 2025), consequently developed and ultimately tested using hierarchical, nested data from 260 employees and managers in public sector organizations within the second-degree Regional Government of Greece. The analysis was conducted using R (V. 4.4.1), whereas preliminary sample power calculations using Monte Carlo analysis revealed substantial statistical robustness with statistical power exceeding the 0.75 threshold across all tested paths after 1000 iterations. Amongst the contributions of the present research is the observation that democratic leadership enhances extrinsic job satisfaction, while authoritarian leadership maintains a slightly positive impact on the later. Conversely, laissez-faire leadership demonstrated mixed results and effects dependent on employees' individual expectations. Voice behavior was identified as a mediator that strengthens job satisfaction. Additionally, age was found to moderate the relationship between authoritarian leadership and overall job satisfaction, highlighting the importance of considering employees' demographic characteristics in management practices. The present research enriches our understanding of the relationships among the examined variables, offering a new perspective on the mediating role of voice behavior and revealing the inadequately explored moderating effects of age, informed by established theories and existing literature.
Thesis
Η παρούσα έρευνα εξετάζει την επίδραση του αυταρχικού, του δημοκρατικού και του laissez-faire στυλ ηγεσίας στην εσωτερική, εξωτερική και συνολική εργασιακή ικανοποίηση των εργαζομένων, λαμβάνοντας υπόψη τον διαμεσολαβητικό ρόλο της εκφοράς γνώμης και τις ρυθμιστικές επιδράσεις της ηλικίας και της προϋπηρεσίας. Προκειμένου να διερευνηθούν αυτές οι επιδράσεις και αξιοποιώντας τη θεωρία της κοινωνικής ανταλλαγής του Blau, τη θεωρία της Διατήρησης των πόρων του Hobfoll και τις θεωρητικές συνεισφορές μιας οριοθετημένης ανασκόπησης του πεδίου εφαρμογής, απολύτως σχετικής με τις ιδιομορφίες που εξετάζονται στο προκείμενο ερευνητικό πλαίσιο (Papakonstantinou, Vyttas and Xanthopoulou, 2025), αναπτύχθηκε και δοκιμάστηκε ένα πολυεπίπεδο Μοντέλο Δομικής Εξίσωσης (Multilevel Structural Equation Model - SEM), χρησιμοποιώντας ιεραρχικά, εμφωλευμένα δεδομένα από 260 υπαλλήλους και διευθυντές που απασχολούνται σε φορείς του δημόσιου τομέα που δραστηριοποιούνται στον τομέα των υπηρεσιών του δημόσιου και ευρύτερου δημόσιου τομέα της Περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου. Οι αναλύσεις εκτελέστηκαν με τη χρήση της γλώσσας R (V. 4.4.1), ενώ οι προκαταρκτικοί υπολογισμοί στατιστικής ισχύος του δείγματος εκτελέστηκαν με τη χρήση της μεθόδου Monte Carlo, η οποία κατέδειξε επαρκή στατιστική ισχύ, υπερκεράζοντας το όριο του 0.75 για κάθε εξεταζόμενη διαδρομή στο πέρας των 1000 επαναλήψεων. Μεταξύ των συνεισφορών της παρούσας έρευνας συγκαταλέγεται η διαπίστωση ότι η δημοκρατική ηγεσία ενισχύει την εξωτερική εργασιακή ικανοποίηση, ενώ η αυταρχική ηγεσία παρουσιάζει οριακά θετικές επιδράσεις στη διάσταση αυτή. Εν αντιθέσει, η laissez-faire ηγεσία επέδειξε μικτά αποτελέσματα και αμφισημία με επιδράσεις άμεσα εξαρτώμενες από τις ατομικές προσδοκίες των εργαζομένων. Η εκφορά γνώμης αναγνωρίστηκε ως διαμεσολαβητής που ενισχύει την εργασιακή ικανοποίηση. Επιπλέον, διαπιστώθηκε ότι η ηλικία ρυθμίζει τη σχέση μεταξύ της αυταρχικής ηγεσίας και της συνολικής εργασιακής ικανοποίησης, υπογραμμίζοντας τη σημασία της συνεκτίμησης των δημογραφικών χαρακτηριστικών των εργαζομένων στην ανάπτυξη πρακτικών διαχείρισης ανθρωπίνων πόρων. Η παρούσα έρευνα εμπλουτίζει την κατανόησή μας για τις σχέσεις μεταξύ των εξεταζόμενων μεταβλητών, προσφέροντας μια νέα προοπτική ως προς τον διαμεσολαβητικό ρόλο της εκφοράς γνώμης και αποκαλύπτοντας τις ανεπαρκώς διερευνημένες ρυθμιστικές επιδράσεις της ηλικίας, εδραζόμενη σε καθιερωμένες θεωρητικές προσεγγίσεις και στην υφιστάμενη, διαθέσιμη, σχετική βιβλιογραφία.