Κοινή Πολιτική της ΕΕ στα Θέματα Άμυνας. Θεωρία και Πράξη. Μύθοι και Πραγματικότητες. Προοπτικές για το Μέλλον
Thesis
H ανάπτυξη και εφαρμογή της αμυντικής πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ) είναι ζωτικής σημασίας για τη διασφάλιση της ασφάλειας και της σταθερότητας στην Ευρώπη. Ενισχύει τη συ νεργασία μεταξύ των κρατών μελών (κ-μ), επιτρέποντας τη συλλογική αντίδραση σε απειλές, όπως η τρομοκρατία και οι επιθέσεις στον κυβερνοχώρο. Αυτή η ενιαία στρατηγική όχι μόνο προστατεύει τους πολίτες, αλλά ενισχύει επίσης την παγκόσμια επιρροή της, καθιστώντας τη μελέτη της εξέλιξής της ζωτικής σημασίας. Κύριος στόχος της Διπλωματικής Εργασίας είναι να διερευνήσει και να αξιολογήσει την εξέλιξη της κοινής αμυντικής πολιτικής της ΕΕ, υπό το πρίσμα της ρωσο-ουκρανικής κρίσης και σύγκρουσης (2014-2024). Διερευνά τη μετάβασή της από μια περιφερειακή πτυχή της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης σε βασικό στοιχείο της στρατηγικής ατζέντας, σημειώνοντας σημαντικές προόδους και θεσμικές αλλαγές. Αναπτύσσεται αναλύοντας πρωτογενείς πηγές, όπως οι επίσημες αποφάσεις της ΕΕ καθώς και των δημόσιων φορέων των κ-μ, καθώς και δευτερογενείς πηγές όπως άρθρα σε επιστημονικά περιο δικά και δημοσκοπικές έρευνες. Ιδιαιτέρως, εξετάζει την περιπτωσιολογική μελέτη της ρωσο-ου κρανικής κρίσης και σύγκρουσης μεταξύ 2014-2024, εστιάζοντας στη συλλογική αντίδραση της ΕΕ, σε αντιδιαστολή με τις επιμέρους ενέργειες των κ-μ. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, τα κ-μ προσάρμοσαν τις αμυντικές πολιτικές τους για να αντιμετωπίσουν τις παγκόσμιες απειλές όπως η τρομοκρατία, οι κυβερνοεπιθέσεις, αλλά κυρίως τις εντάσεις με τη Ρωσία, ειδικά μετά την εισβολή αυτής στην Ουκρανία το 2022. Αυτή η μετατόπιση έδωσε προτεραιότητα στην αποτροπή και τη συλλογική άμυνα. Ωστόσο, η δημιουργία μιας ολοκλη ρωμένης συλλογικής αμυντικής πολιτικής παραμένει δύσκολη, καθώς οι ανησυχίες για την κυριαρ χία περιορίζουν τη μεταβίβαση του στρατιωτικού ελέγχου στην ΕΕ, προκαλώντας κατακερματισμέ νες ενέργειες, συχνά πιο ευθυγραμμισμένες με το ΝΑΤΟ παρά με τις ενοποιημένες στρατηγικές της ΕΕ. Το μέλλον της ευρωπαϊκής αμυντικής πολιτικής επικεντρώνεται στην ενίσχυση των στρατιωτι κών δυνατοτήτων και στην προώθηση εταιρικών σχέσεων και τεχνολογικής συνεργασίας. Οι βασι κές προσπάθειες περιλαμβάνουν τον εκσυγχρονισμό των ενόπλων δυνάμεων, τις επενδύσεις στην κυβερνοάμυνα και τα διαστημικά συστήματα καθώς και την ανάπτυξη μιας αμυντικής ενοποίησης. Η ενίσχυση της συνεργασίας με το ΝΑΤΟ παραμένει ζωτικής σημασίας για την αντιμετώπιση των κοινών απειλών ασφαλείας. Η ΕΕ επιδιώκει επίσης μια ενοποιημένη αμυντική αγορά για εξορθολο γισμένες δημόσιες συμβάσεις και στρατηγική αυτονομία. Η εξισορρόπηση της ανεξάρτητης στρα τιωτικής δύναμης από τους δεσμούς του ΝΑΤΟ απαιτεί καλύτερη λήψη αποφάσεων και συνεργασία με παγκόσμιες οντότητες όπως ο ΟΗΕ, προωθώντας παράλληλα μια κοινή ευρωπαϊκή κουλτούρα.