Η ισλαμιστική ριζοσπαστικοποίηση εντός των σωφρονιστικών ιδρυμάτων της Μεγάλης Βρετανίας και της Σαουδικής Αραβίας και η συγκριτική ανάλυση αυτών
ENGLISH ABSTRACT This dissertation examines the phenomenon of Islamist radicalization and the ways to address it, focusing on the prison environment. Through a comparative analysis of two different political and religious systems —the United Kingdom and Saudi Arabia— it explores the institutional, social, and ideological factors that contribute to the development of radicalization, as well as the strategies and programs implemented for the prevention and de-radicalization of inmates. The study is based on a literature review of secondary sources, including scholarly articles, official reports, and government publications. The comparative methodology made it possible to study the two cases side-by-side in order to draw conclusions about their similarities and differences, always in relation to their distinct social and political contexts. Findings show that in the United Kingdom, radicalization is mainly linked to cultural conflicts, identity crises, and social alienation, whereas in Saudi Arabia it stems from extreme religious interpretations and political disputes within an already strict religious system. Similarly, the approaches to addressing the issue differ significantly: the United Kingdom emphasizes repressive and control measures, while Saudi Arabia implements a more holistic program (Munasaha) that combines theological guidance, psychological support, and social reintegration. Overall, the research concludes that effective prevention and counter-radicalization require adaptation to the specific circumstances of each country and cannot rely on a single, universal model.
Thesis
Η παρούσα διπλωματική εργασία εξετάζει το φαινόμενο της ισλαμιστικής ριζοσπαστικοποίησης και τρόπους αντιμετώπισής του, εστιάζοντας στο σωφρονιστικό περιβάλλον. Μέσα από τη συγκριτική ανάλυση δύο διαφορετικών πολιτικών και θρησκευτικών συστημάτων, του Ηνωμένου Βασιλείου και της Σαουδικής Αραβίας, δίνεται η δυνατότητα να διερευνηθούν οι θεσμικοί, κοινωνικοί και ιδεολογικοί παράγοντες που συμβάλλουν στην ανάπτυξη της ριζοσπαστικοποίησης, όπως επίσης και οι στρατηγικές και τα προγράμματα που ακολουθούνται για τη πρόληψη και την αποριζοσπαστικοποίση των κρατουμένων. Η μελέτη έχει βασιστεί σε βιβλιογραφική έρευνα δευτερογενών πηγών και περιλαμβάνει επιστημονικά άρθρα, επίσημες εκθέσεις και εκθέσεις από κυβερνητικές πηγές. Η συγκριτική μεθοδολογία επέτρεψε να μελετηθούν οι δύο περιπτώσεις με σκοπό να εξαχθούν συμπεράσματα αναφορικά με τα κοινά και τις ομοιότητες μεταξύ τους, πάντα στη βάση των διαφορετικών κοινωνικών και πολιτικών πλαισίων τους. Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι στο Ηνωμένο Βασίλειο η ριζοσπαστικοποίηση συνδέεται κυρίως με πολιτισμικές συγκρούσεις, κρίσεις ταυτότητας και κοινωνική αποξένωση, ενώ στη Σαουδική Αραβία πηγάζει από ακραίες θρησκευτικές ερμηνείες και πολιτικές αντιπαραθέσεις εντός ενός ήδη αυστηρού θρησκευτικού συστήματος. Αντίστοιχα, τα μοντέλα αντιμετώπισης διαφέρουν σημαντικά: το Ηνωμένο Βασίλειο δίνει έμφαση σε κατασταλτικά και ελεγκτικά μέτρα, ενώ η Σαουδική Αραβία εφαρμόζει ένα πιο ολιστικό πρόγραμμα (Munasaha) που συνδυάζει θεολογική καθοδήγηση, ψυχολογική στήριξη και κοινωνική επανένταξη. Συνολικά, η έρευνα καταλήγει ότι η αποτελεσματική πρόληψη και αντιμετώπιση της ισλαμιστικής ριζοσπαστικοποίησης απαιτεί προσαρμογή στις ιδιαίτερες συνθήκες κάθε χώρας και δεν μπορεί να βασιστεί σε ένα ενιαίο, καθολικό μοντέλο.