Εσωτερική πολιτική, εξωτερική πολιτική και πολιτική ασφάλειας της Ε. Ε.
Thesis
Από Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και μετά η παγκόσμια πολιτική γνώρισε ένα νέο πολιτικό φαινόμενο τη συνεργασία και την ολοκλήρωση κρατών σε περιφερειακό επίπεδο. Κυρίαρχο παράδειγμα περιφερειακής συσπείρωσης είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση (Ε.Ε.) σε ολόκληρη όμως την υφήλιο υπάρχουν κράτη που επιδιώκουν τη θεσμοθέτηση της συνεργασίας τους με διάφορους τρόπους. Από την άποψη αυτή, η Ε.Ε. αποτελεί ξεχωριστή περίπτωση όχι μόνο επειδή υπήρξε πρωτοπόρος αλλά διότι έχει κάνει τα περισσότερα βήματα όσο αφορά τη μεταβίβαση εξουσίας από τα κράτη μέλη στα κεντρικά θεσμικά της όργανα. Σε αντίθεση με την Ευρώπη οι μορφές περιφερειακής συνεργασίας άλλων κρατών εξακολουθούν να αποσκοπούν περισσότερο στην μεταξύ τους συνεργασία παρά στην ολοκλήρωση και τη συνακόλουθη δημιουργία ενός νέου τύπου πολιτείας. Στο πυρήνα της Ε.Ε. βρίσκονται τα κράτη μέλη-οι 28 χώρες που ανήκουν στην Ένωση και οι πολίτες τους. Η ιδιαιτερότητα της Ε.Ε. είναι ότι παρά το γεγονός ότι όλα τα κράτη μέλη είναι χώρες που διατηρούν την κυριαρχία και την ανεξαρτησία τους έχουν εκχωρήσει ένα μέρος της κυριαρχίας τους ώστε να αποκτήσουν δύναμη και να επωφεληθούν από τα πλεονεκτήματα κλίμακας. Η εκχώρηση της εθνικής κυριαρχίας σημαίνει στην πράξη ότι τα κράτη μέλη μεταβιβάζουν ορισμένες εξουσίες λήψης αποφάσεων που διαθέτουν στα κοινά θεσμικά όργανα τα οποία έχουν συστήσει τα ίδια ούτως ώστε οι αποφάσεις για συγκεκριμένα θέματα κοινού ενδιαφέροντος να μπορούν να λαμβάνονται δημοκρατικά σε ευρωπαϊκό επίπεδο.