Ο θεσμός της επιμόρφωσης των στελεχών της Δημόσιας Διοίκησης

Abstract

Η επιμόρφωση των εργαζομένων αποτελεί αναμφισβήτητα μια πολύ σημαντική λειτουργία/ διαδικασία σε όλες τις επιχειρήσεις και τους οργανισμούς. Εφ΄ όσον η κούρσα του ανταγωνισμού εξακολουθεί και ταυτόχρονα οι τεχνολογικές εξελίξεις προχωρούν ακατάπαυστα, οι ανάγκες της ανανέωσης των γνώσεων και εκσυγχρονισμού των ικανοτήτων του προσωπικού θα παρουσιάζουν μια συνέχεια, η οποία σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να ανακοπεί. Συνεπώς, οι επικρατούσες συνθήκες, τόσο στο εξωτερικό όσο και στο εσωτερικό περιβάλλον ενός οργανισμού, καθιστούν αναγκαία και επιτακτική την επιμόρφωση των εργαζομένων.Κυρίως στο δημόσιο τομέα, αποτελεί κρίσιμο σημείο για την αποτελεσματικότερηλειτουργία του αλλά και για την καλύτερη εξυπηρέτηση του πολίτη. Πάνω σ΄ αυτήν την κατεύθυνση κινείται και η μεταπτυχιακή μου εργασία, η οποία έχει τίτλο «Ο θεσμός της επιμόρφωσης των στελεχών της ημόσιας ιοίκησης». Η έννοια της επιμόρφωσης στους δημόσιους οργανισμούς προσανατολίζεται στη βελτίωση των γνώσεων και των ικανοτήτων με σκοπό τον εκσυγχρονισμό και την αποτελεσματικότερη λειτουργία του δημόσιου τομέα. Πρωταρχικός στόχος της παρούσας εργασίας είναι η ανάδειξη του βαρυσήμαντου ρόλου του θεσμού της επιμόρφωσης. Το πρώτο μέρος της εργασίας περιλαμβάνει μια ιστορική αναδρομή του θεσμού, ανάλυση της έννοιας της δημόσιας διοίκησης καθώς και την αναγκαιότητα και σημασία της επιμόρφωσης. Στο δεύτερο μέρος ακολουθεί κυρίως η ανάλυση των μεθόδων επιμόρφωσης των στελεχών της ημόσιας ιοίκησης ενώ παράλληλα εξετάζονται κι άλλες παράμετροι του εν λόγω ζητήματος όπως η διαδικασία της επιμόρφωσης και ανάπτυξης που περιλαμβάνει την ανίχνευση των εκπαιδευτικών αναγκών, το σχεδιασμό και την αξιολόγηση των προγραμμάτων καθώς και τα προσόντα και προβλήματα των πιμορφωτών. Το τρίτο μέρος πραγματεύεται την περίπτωση της Κύπρου και συγκεκριμένα παρουσιάζεται το έργο της Κυπριακής Ακαδημίας ημόσιας ιοίκησης, που αποτελεί τον κεντρικό φορέα υλοποίησης προγραμμάτων επιμόρφωσης στη χώρα μας. Ταυτόχρονα, γίνεται αναφορά στην Ελλάδα και επιχειρείται μια σύντομη ευρωπαϊκή επισκόπηση του θεσμού. Τέλος εξάγονται τα συμπεράσματα μετά την ενδελεχή μελέτη της βιβλιογραφίας και προτείνονται προτάσεις για βελτίωση της υφιστάμενης κατάστασης.