Οι διαθρησκειακές πρωτοβουλίες του Οικουμενικού Πατριαρχείου για την επικράτηση της ειρήνης και της κοινωνικής δικαιοσύνης

Abstract

Ὁ διαθρησκειακός διάλογος ὡς μέσο γιά τήν ἐπικράτηση τῶν ἰδεωδῶν τῆς εἰρήνης καί τῆς δικαιοσύνης κατά τή συμβίω-ση τῶν Χριστιανῶν μέ ἑτεροθρήσκους δέν ἦταν ἄγνωστος στήν πρακτική καί τήν ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας καί ἰδιαίτερα τῆς Ὀρ-θοδοξίας. Ὡστόσο ἀπό τά μέσα τοῦ 20οῦ αἰώνα καί ἑξῆς ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία συνειδητοποίησε ἔτι περισσότερο τήν ἀ-νάγκη τοῦ διαθρησκειακοῦ διαλόγου, δεδομένου ὅτι στήν ἐποχή μας ὁ κίνδυνος τῶν θρησκευτικῶν ἀντιπαραθέσεων, ὅ-ταν μάλιστα αὐτές τροφοδοτοῦνται ἀπό τό φανατισμό καί τή μισαλλοδοξία, μπορεῖ νά ἀποβεῖ μοιραῖος γιά τήν παγκόσμια εἰρήνη. Τά τραγικά γεγονότα τῆς 11ης Σεπτεμβρίου τοῦ 2001, πού χαρακτηρίστηκε ὡς «ἡ ἡμέρα πού ἄλλαξε τόν κόσμο», ἀλ-λά καί ὅσα ἀκολούθησαν στή συνέχεια, κατέδειξαν καί ἐπιβε-βαίωσαν μέ τόν πιό εὔγλωττο τρόπο τήν ἀναγκαιότητα τοῦ δια-λόγου καί τῆς συνεργασίας τῶν διαφόρων θρησκευτικῶν ἡγε-τῶν, προκειμένου νά μή μεταβάλλεται ἡ θρησκεία σέ ὄργανο ἐ-ξυπηρέτησης ἐθνικιστικῶν ἐπιδιώξεων καί πολιτικῶν σκοπιμο-τήτων εἰς βάρος ὄχι μόνο τῆς ἀνθρωπότητας, ἀλλά οὐσιαστικά καί τῆς ἴδιας τῆς θρησκείας. Ὅπως πολύ εὔστοχα ἐπισημάνθη-κε ἤδη στή διακήρυξη τῆς Βέρνης (1994), «ὁ πόλεμος ἐν ὀνόματι τῆς θρησκείας εἶναι πόλεμος ἐναντίον τῆς θρησκείας».