Ο Ελληνικός Στρατός στη Μικρά Ασία την περίοδο 1921-1922: Ο Αντίκτυπος της Πορείας προς το Τέλος στον Ελληνικό Τύπο

Abstract

Στα πλαίσια της επιβολής της Συνθήκης του Μούδρου στην Οθωμανική Αυτοκρατορία η Ελλάδα έστειλε στρατό στη Σμύρνη εκ μέρους των συμμάχων της Entente. Η άρνηση ομάδας Τούρκων στρατιωτικών να δεχτούν τη Συνθήκη μετατρέπει την αποβίβαση του στρατού σε Εκστρατεία. Οι Τούρκοι με αρχηγό το Mustafa Kemal παίρνουν τα όπλα και πολεμούν ενάντια στις σύμμαχες χώρες που είχαν καταλάβει ήδη το περισσότερο μέρος της Τουρκίας. Αφού νικούν την Αρμενία και αποχωρούν οι στρατοί κατοχής της Γαλλίας και της Ιταλίας, μένει μόνος ο Ελληνικός Στρατός. Οι κυβερνήσεις της Αθήνας, ο βασιλιάς, το Πατριαρχείο, η Διοίκηση της Σμύρνης και ο Ελληνικός Στρατός με συναίσθηση της ιστορικής ευθύνης προσπαθούν να φέρουν σε πέρας την ειρήνευση στην Ανατολή. Όμως η αποφασιστικότητα του Kemal να μην παραχωρήσει σπιθαμή μικρασιατικού εδάφους, η άφθονη υλική βοήθεια από τη Ρωσία, η συνθηκολόγησή του με τη Γαλλία και την Ιταλία, που ζήτησαν και κέρδισαν οικονομικά προνόμια στην περιοχή, τον οδήγησαν στην τελική νίκη τον Αύγουστο του 1922. Η Ελλάδα με τις πληγές του πολιτικού διχασμού ακόμη ανοιχτές και τη φίλη και μοναδική σύμμαχο που έμεινε έως το τέλος, Βρετανία, να κρατά ουδέτερη θέση για να μη δυσαρεστήσει τους μουσουλμάνους κατοίκους των αποικιών της, νικήθηκε από τον εθνικιστικό τουρκικό στρατό. Ο Ελληνικός Στρατός εγκαταλείπει τα μικρασιατικά εδάφη μαζί με εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες.