Ανιχνεύοντας δεδομένα του δικονομικού ζητήματος στον εκκλησιαστικό χώρο

Abstract

Η δικονομία στον εκκλησιαστικό χώρο δεν μπορεί να ισχυρισθεί κανείς ότι παρουσίασε ως πράξη και επιστήμη ιδιαίτερη ανάπτυξη. Οι λόγοι είναι προφανείς. Όπως είναι γνωστό η παγίωση των θεσμών δεν άφησε περιθώρια στην πράξη για εξέλιξή τους, εφόσον επικράτησε το επισκοποκεντρικό σύστημα σε κάθε εκδήλωση, ζωή και δράση. Η επικράτηση, εξάλλου, στον εκκλησιαστικό χώρο ως απόλυτου καθοδηγητικού οργάνου διοικητικής και πειθαρχικής υφής των «απαρέγκλιτων» Κανόνων συνέβαλε οριστικά, και δυστυχώς αμετάκλητα, στην παγίωση αυτή' και στην επικράτηση της σχετικής κατεύθυνσης.