Ένα ακριτικό τραγούδι σε χειρόγραφο του 16ου αι. και το πρόβλημα της εμφάνισης του δίστιχου στο βυζαντινό δημοτικό τραγούδι

Abstract

Άπό τήν εποχή πού ό Paul Maas εστρεψε τήν προσοχή του στίς «εμμετρες επιφωνήσεις» τών Βυζαντινών καί στά μικρά (ασμάτια πού μας παραδόθηκαν παρέμβλητα σέ κείμενα βυζαντινών χρονογράφων 1 εως τίς μέρες μας, τά αποτελέσματα της ερευνας γύρω από τά λείψανα τού δημοτικού τραγουδιού τών βυζαντινών χρόνων είναι, όπως καί τά κείμενά τους, κατά τήν εκφραση τού Νικολάου Πολίτη, πού διατηρεί ακόμη τήν ισχύ της, «ολιγοστά καί πενιχρότατα»2. Σέ αντίθεση μέ τή μεγάλη πρόοδο που συντελέστηκε (καί στήν πατρίδα μας3, αλλά καί στό εξωτερικό4 ) γύρω από τή γενικότερη μελέτη της θεωρίας καί της ποιητικης τού δημοτικού τραγουδιού, ό χώρος τού Βυζαντίου παραμένει ακόμη σ' αυτό τό πεδίο αρκετά θαμπός.