Η ενανθρώπηση του λόγου κατά τον Αγ. Ιωάννη Δαμασκηνό και η σημασία της για τη Θεολογία του.

Abstract

Η ενανθρώπηση του Θεού Λόγου κατά τον άγ. Ιωάννη Δαμασκηνό, ο οποίος συνοψίζει εν προκειμένω γόνιμα και δημιουργικά όλη την προγενέστερη ορθόδοξη παράδοση, δεν αποτελεί απλώς το επίκεντρο της χριστολογικής διδασκαλίας του, αλλά τον άξονα και τον πυρήνα όλων των επί μέρους πτυχών της θεολογίας του. Παρά τη σαφή διάκριση μεταξύ θεολογίας και οικονομίας, που χαρακτηρίζει τις δογματικές αναλύσεις του , Τριαδολογία, Χριστολογία, Ανθρωπολογία, Σωτηριολογία και Εικονολογία συνιστούν γι’ αυτόν μια αδιάσπαστη ενότητα με συνδετικό κρίκο το γεγονός της θείας ενανθρωπήσεως. Τόσο καθοριστική υπήρξε η σημασία της ενανθρωπήσεως για την ουσία και την ανάπτυξη της θεολογίας του, ώστε η χριστολογική διδασκαλία του να αποτελεί όχι μόνο τη βάση για την ενότητα όλων των επί μέρους πτυχών της θεολογίας του, αλλά και το κριτήριο αξιολόγησης όλων των αιρέσεων της εποχής του, μέχρι του σημείου μάλιστα να θεωρεί ο ίδιος τόσο το Μανιχαϊσμό όσο και τον Ισλαμισμό πρωτίστως ως χριστολογικές αιρέσεις .