Η Σχέση Πληροφόρησης και Υψηλής Στρατηγικής
Intelligence is not only useful, but necessary in the states to formulate a Grand Strategy, with the ultimate aim of identifying the goals that can or should be achieved, the appropriate choice of means to achieve this, as well as the optimal way of allocating their resources. Someone could formulate a Grand Strategy without advice from information practitioners, however strategies are likely to be more effective if they incorporate information from Intelligence. Undoubtedly, Intelligence plays an important role in shaping national policy and in understanding its strengths and weaknesses. Based on the importance of these current and changing realities, the present study aims to analys the basic research question of, the relationship between Intelligence and Grand Strategy, ending to useful conclusions. It will also revolve around the following questions: a) What are the ways to improve Grand Strategy from Intelligence? b) What is the role of policy makers? c) What is the relationship between Intelligence and democracy? d) What is the role of Intelligence services and what are the causes of their failure? This work is divided into four chapters. The first outlines conceptual approaches to Intelligence and Grand Strategy. The second explores the relationship between Intelligence and Grand Strategy. The third examines espionage, democracy and policymakers. The fourth (conclusions) presents the conclusions regarding the relationship between Intelligence and Grand Strategy per se, as well as those drawn from the study of the above phenomenon. As the findings of the study indicated, the role of Intelligence is not to formulate or define a Grand Strategy, but the most orderly operation and its optimization. Also the relationship between Intelligence and Grand Strategy is dynamic, symbiotic and inseparable.
Thesis
Η Πληροφόρηση είναι, όχι απλώς χρήσιμη, αλλά αναγκαία στα κράτη για την διαμόρφωση μιας Υψηλής Στρατηγικής, με απώτερο σκοπό τον προσδιορισμό των στόχων που μπορούν ή πρέπει να επιτευχθούν, την κατάλληλη επιλογή των μέσων για την επίτευξη αυτή, καθώς και τον βέλτιστο τρόπο κατανομής των πόρων τους. Κάποιος θα μπορούσε να διαμορφώσει μια Υψηλή Στρατηγική, χωρίς συμβουλές από άτομα που ασχολούνται με Πληροφόρηση, ωστόσο οι στρατηγικές είναι πιθανό να είναι πιο αποτελεσματικές αν ενσωματωθούν σε αυτές, πληροφορίες από την Πληροφόρηση. Αναμφισβήτητα, η Πληροφόρηση παίζει σημαντικό ρόλο στην χάραξη εθνικής πολιτικής και στην κατανόηση των δυνατών και αδύναμων σημείων της. Βασιζόμενο στη σημαντικότητα των τρεχουσών και μεταβαλλόμενων αυτών πραγματικοτήτων, η παρούσα εργασία έχει σκοπό να αναλύσει το βασικό ερευνητικό ερώτημα, δηλαδή την σχέση Πληροφόρησης και Υψηλής Στρατηγικής, καταλήγοντας σε χρήσιμα συμπεράσματα. Επίσης, θα περιστραφεί και γύρω από τα ακόλουθα ερωτήματα: α) Ποιοι είναι οι τρόποι βελτίωσης της Υψηλής Στρατηγικής από την Πληροφόρηση; β) Ποιος είναι ο ρόλος των υπεύθυνων χάραξης πολιτικής; γ) Ποια η σχέση της Πληροφόρησης με την δημοκρατία; δ) Ποιος είναι ο ρόλος των υπηρεσιών πληροφοριών και ποια τα αίτια αποτυχία τους; Η εργασία χωρίζεται σε τέσσερα κεφάλαια. Το πρώτο σκιαγραφεί εννοιολογικές προσεγγίσεις της Πληροφόρησης και της Υψηλής Στρατηγικής. Το δεύτερο διερευνά την σχέση της Πληροφόρησης με την Υψηλή Στρατηγική. Το τρίτο εξετάζει την κατασκοπεία, την δημοκρατία και τους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής. Το τέταρτο (συμπεράσματα), παρουσιάζει τα συμπεράσματα, σχετικά με την σχέση της Πληροφόρησης με την Υψηλή Στρατηγική αυτό καθ’αυτό, καθώς και αυτά που συνάγονται από τη μελέτη του παραπάνω φαινομένου. Όπως τα αποτελέσματα της έρευνας έδειξαν, ο ρόλος της Πληροφόρησης δεν είναι η διαμόρφωση ή ο προσδιορισμός της Υψηλής Στρατηγικής, αλλά η πιο εύρυθμη λειτουργία και η βελτιστοποίησή της. Επίσης η σχέση Πληροφόρησης και Υψηλής Στρατηγικής είναι δυναμική, συμβιωτική και άρρηκτη.