Η κριτική προσέγγιση της ανζέντας για τις γυναίκες, την ειρήνη και την ασφάλεια

Abstract

Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι να θέσει ερωτήματα αναφορικά με την αποτελεσματικότητα της Ατζέντας για τις Γυναίκες, την Ειρήνη και την Ασφάλεια και να αναζητήσει τις απαντήσεις που δίνει η βιβλιογραφία, που προσεγγίζει κριτικά την Ατζέντα αλλά και τα Ψηφίσματα που υιοθετήθηκαν στο πλαίσιο αυτής με ιδιαίτερη αναφορά στο εναρκτήριο Ψήφισμα 1325/2000. Το βασικό ερευνητικό ερώτημα σχετίζεται με το αν τα Ψηφίσματα περιορίζουν τις ανισότητες λόγω των έμφυλων στερεοτύπων στο πλαίσιο των ενόπλων συγκρούσεων αλλά και στο μετα-συγκρουσιακό περιβάλλον. Η παρούσα εργασία αποτελεί μια κριτική βιβλιογραφική επισκόπηση της γνωσιοπαραγωγής (κυρίως άρθρα δημοσιευμένα σε επιστημονικά περιοδικά και βιβλία) που έχει υπάρξει σχετικά, τόσο με το περιεχόμενο των Ψηφισμάτων που συνθέτουν την Ατζέντα όσο και την αποτελεσματικότητα της εφαρμογής της. Σε αυτή την ανάλυση λαμβάνονται υπόψη οι παράμετροι του φύλου των ερευνητών/συγγραφέων, το αν τα κείμενα μεταφέρουν δυτικούς ή μη δυτικούς προβληματισμούς, και οι θεματικοί εστιασμοί που επιλέγονται από τους/τις ερευνητές/τριες στην «ανάγνωση» της Ατζέντας και την αποτίμηση της αποτελεσματικότητάς της. Η μελέτη αυτή προσανατολίζεται κυρίως στη φεμινιστική κριτική που έχει ασκηθεί στην Ατζέντα για τις Γυναίκες, την Ειρήνη και την Ασφάλεια και καταγράφει τα ελλείμματα και τις αδυναμίες που έχουν επισημανθεί. Συμπεραίνεται πως η φεμινιστική σκέψη έχει εντοπίσει ελλείμματα τόσο στο περιεχόμενο όσο και στην εφαρμογή της Ατζέντας και πως η αποταύτιση των γυναικών από το φύλο αλλά και η ουσιαστική συμπερίληψη του φύλου τόσο στον λόγο όσο και στην εφαρμογή της Ατζέντας θα οδηγούσε σε ουσιαστικότερη προώθηση του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και στην υλοποίηση της αρχικής στόχευσης, δηλαδή στην επίτευξη της ειρήνης και της ασφάλειας.