Η Ελληνοτουρκική σύγκρουση την εποχή της ελληνικής κρίσης χρέους δίλημμα ασφάλειας ή αποτροπή;

Abstract

Έχει επιδεινώσει η ελληνική κρίση εθνικού χρέους τις σχέσεις Ελλάδας και Τουρκίας, δηλαδή, τον ‘ανταγωνισμό ασφάλειας’ στη μακροχρόνια σύγκρουση δύο ‘άσπονδων γειτόνων’ ή ‘φαντασιακών εχθρών’ (Heraclides, 2010, Ηρακλείδης, 2007). Έχει, κατ' επέκταση, συνεχίσει η ελληνική πλευρά να (παρ)ακολουθεί αποτρεπτικά, με σθεναρή εξισορροπητική εγρήγορση (Ήφαιστος και Πλατιάς, 1992), την αυξανόμενη τουρκική στρατιωτική κινητικότητα στο Αιγαίο και τη νοτιοανατολική Μεσόγειο; Το παρόν κεφάλαιο προσπαθεί να διερευνήσει αυτά τα ερωτήματα από την ελληνική οπτική και υπό το αναλυτικό πρίσμα της έννοιας του διλήμματος ασφάλειας και της θεωρίας επίθεση-άμυνα.2 Το επιχείρημα που προτάσσει είναι ότι ο ανταγωνισμός των αμυντικών δαπανών στην ελληνοτουρκική αντιπαράθεση δεν συνιστά μια κατάσταση διλήμματος ασφάλειας. Αντιπροσωπεύει χαρακτηριστική περίπτωση αποτροπής που, στρατιωτικά τουλάχιστον, από την πλευρά της Ελλάδας εκτυλίσσεται λιγότερο έντονα. Αυτή η εξέλιξη, με δεδομένο ότι πριν και κατά τη διάρκεια της κρίσης τα τουρκικά αιτήματα διεκδίκησης δεν επιτεύχθηκαν ή ικανοποιήθηκαν, δείχνει ότι η ελληνική αποτρεπτική στρατηγική έχει αρχίσει να αξιοποιεί, μάλλον με αυξανόμενη αποτελεσματικότητα, επιπρόσθετα των στρατιωτικών μέσα.