Ο πολίτης στη διαχείριση θεμάτων εσωτερικής ασφάλειας ενός κράτους, μέσα απ’ τη συμμετοχή του στη στρατηγική πρόληψης της εγκληματικότητας. Μελέτη περίπτωσης του θεσμού του Παρατηρητή Γειτονιάς στην Κύπρο και των Τοπικών Συμβουλίων Πρόληψης Παραβατικότητας στην Ελλάδα

Abstract

Η παρούσα έρευνα αναφέρεται στη συμμετοχή του πολίτη στη διαχείριση θεμάτων εσωτερικής ασφάλειας ενός κράτους, μέσα από την εμπλοκή του σε προληπτικές αντεγκληματικές στρατηγικές. Σκοπός μας είναι να διερευνήσουμε το θέμα μέσα από δύο περιπτώσεις μελέτης. Η πρώτη αφορά τον θεσμό του Παρατηρητή της Γειτονιάς στην Κύπρο και η δεύτερη τα Τοπικά Συμβούλια Πρόληψης Παραβατικότητας στην Ελλάδα. Μέσα από την έρευνα, θα αναζητηθούν οι αντιλήψεις των συμμετεχόντων για την αντεγκληματική πολιτική, η πορεία της εμπλοκής τους στους εν λόγω θεσμούς, τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν, τα συναισθήματα και οι προσδοκίες τους. Η έρευνα είναι ποιοτική. Βασικό εργαλείο συλλογής των δεδομένων είναι η ημιδομημένη συνέντευξη και η ανάλυση των δεδομένων πραγματοποιήθηκε με τη μέθοδο της θεματικής ανάλυσης.

Τα ερευνητικά ευρήματα ανέδειξαν καταρχάς την αξία που δίνουν οι συμμετέχοντες στη συμμετοχική αντεγκληματική πολιτική. Αμφότεροι οι θεσμοί στηρίζονται σε ανθρώπους με πολύ υψηλό επίπεδο εθελοντισμού και προσφοράς. Τα προβλήματα στη λειτουργία αυτών των θεσμών εντοπίζονται κυρίως στην έλλειψη οργάνωσης και στήριξης από την κεντρική εξουσία, σε μικρότερο ή μεγαλύτερο ποσοστό. Ενδιαφέρουσα αναδείχθηκε η προσεχής ταυτόχρονη εφαρμογή και των δύο θεσμών στην Κύπρο, αλλά και η πρόταση για εφαρμογή ενός προγράμματος, όπου άτομα ή ομάδες ατόμων, στα μικρότερα κλιμάκια ενός Δήμου, όπως ενότητες, χωριά και συνοικίες, θα μπορούσαν να στηρίξουν τη λειτουργία των Τοπικών Συμβουλίων Πρόληψης Παραβατικότητας στην Ελλάδα. Τέλος αναδείχτηκαν η αισιοδοξία και η προσδοκία των συμμετεχόντων για το μέλλον της συμμετοχικής αντεγκληματικής πολιτικής, μέσα από τους δύο αυτούς θεσμούς. Η έρευνα ολοκληρώθηκε ανοίγοντας μονοπάτια για περεταίρω έρευνα, τόσο για την αξιολόγηση της μελλοντικής συνύπαρξης των δύο θεσμών στην Κύπρο, όσο και για την αναδιαμόρφωση του θεσμού των Τοπικών Συμβουλίων Πρόληψης Παραβατικότητας στην Ελλάδα, ένας θεσμός, ο οποίος από το 1999 προσπαθεί να σταθεί στα πόδια του και ακόμη και σήμερα δεν το έχει καταφέρει στο σύνολό του.