Μέτρηση και Συγκριτική ανάλυση της παραγωγικότητας και της αποδοτικότητας των κλινικών του Γενικού Νοσοκομείου Ρόδου μεταξύ των ετών 2015-2020 και μεταβολές αυτών το 2020 έτος έναρξης της πανδημίας COVID-19
Thesis
Εισαγωγή: H πανδημία Covid-19 ανέδειξε την αναγκαιότητα για αναδιοργάνωση και καλύτερη διαχείριση των πόρων υγείας υπό το πρίσμα διαρκούς αξιολόγησης της αποδοτικότητας και παραγωγικότητας των υγειονομικών μονάδων. Οι βασικές παράμετροι αυτών των μεταρρυθμιστικών πολιτικών υγείας στοχεύουν στην βελτίωση των παρεχόμενων υπηρεσιών. Σκοπός: Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι η μέτρηση της αποδοτικότητας και της παραγωγικότητας των κλινικών του Γ.Ν.Ρόδου κατά την 6ετία 2015-2020 καθώς και η επίπτωση της πανδημίας Covid-19. Πραγματοποιείται μέτρηση και αξιολόγηση των μεταβολών τους, ως προς τις εξελίξεις αποδοτικότητας και παραγωγικότητας διαχρονικά στο νοσοκομείο, ανά κλινική και τομέα. Μεθοδολογία: Για τη μέτρηση της αποδοτικότητας χρησιμοποιήθηκε η μεθοδολογία της μη παραμετρικής μεθόδου DEA (Περιβάλλουσα Ανάλυση Δεδομένων), όπως αυτή περιγράφεται από τους Charnes et al (1978) και εξειδικεύεται από τoν Coelli (1996). O δείκτης παραγωγικότητας Malmquist productivity index, χρησιμοποιήθηκε για την μέτρηση των μεταβολών της παραγωγικότητας την εξεταζόμενη περίοδο 2015-2020. Η μέθοδος εφαρμόστηκε σε 7 ομοιογενείς και ετερογενείς κλινικές (DMU) του Παθολογικού και 8 του χειρουργικού τομέα καθώς και στην ΜΕΘ με προσανατολισμό στις εισροές. Ως εισροές χρησιμοποιήθηκαν λειτουργικοί δείκτες εργασίας (ιατροί, νοσηλευτές) και κεφαλαίου (κλίνες) και ως εκροές η Μέση Διάρκεια Νοσηλείας (ΜΔΝ), το ποσοστό (%) κάλυψης κλινών, οι συνολικές μέρες νοσηλείας και ο συνολικός αριθμός νοσηλευόμενων ασθενών ανά έτος στις εξεταζόμενες DMU. Αποτελέσματα: Ο παθολογικός και ο χειρουργικός τομέας εμφάνισαν ικανοποιητική παραγωγικότητα και υψηλή αποδοτικότητα καθ΄ όλο το εξεταζόμενο διάστημα συνολικά, αλλά και ανά κλινική με ελάχιστες εξαιρέσεις. Η χαμηλή αποδοτικότητα κάποιων κλινικών του παθολογικού τομέα αποδόθηκε στην φθίνουσα κλίμακα απόδοσης σχετιζόμενη με το μέγεθος της κλινικής, ενώ στον χειρουργικό τομέα υπήρξε και συμμετοχή της τεχνικής αποδοτικότητα συνδεόμενης με τις βέλτιστες πρακτικές. Για την παραγωγικότητα και τις μεταβολές της καθοριστικό ρόλο συνολικά είχε η τεχνολογική αλλαγή, ενώ σε μικρότερο βαθμό στον χειρουργικό τομέα και η συνιστώσα της τεχνικής αποδοτικότητας. Η ΜΕΘ στην εξεταζόμενη περίοδο ήταν παραγωγική και πλήρως αποδοτική με μικρές διακυμάνσεις λόγω αριθμητικών μεταβολών του ιατρονοσηλευτικού προσωπικού. Το 2020 το νοσοκομείο εμφάνισε καλύτερους δείκτες σε σχέση με παλαιότερες φυσιολογικές επιδημιολογικά περιόδους, λόγω βελτιώσεων στην κλίμακα απόδοσης και στην καθαρή τεχνική αποδοτικότητα. Συμπεράσματα. Η τεχνολογική αλλαγή περισσότερο και η καθαρή τεχνική αποδοτικότητα λιγότερο, καθοδηγούν την μεταβολή της παραγωγικότητας. Καθοριστικός είναι ο ρόλος του μεγέθους και πληρότητας των κλινικών, αλλά και του αριθμού του ιατρονοσηλευτικού προσωπικού. Στη χρονιά της πανδημίας η αύξουσα κλίμακα απόδοσης μέσα από ανακατανομές προσωπικού και κλινών, σε συνδυασμό με χρήση βέλτιστων πρακτικών σε οργανωτικό, διοικητικό ιατρικό επίπεδο, κράτησε υψηλά τους παραγωγικούς δείκτες του Γ.Ν.Ρόδου. Η παραγωγικότητα και η αποδοτικότητα ενός συστήματος υγείας αλλά και ενός νοσοκομείου αποτελούν ουσιαστικές παραμέτρους για την βιωσιμότητα του. Η DEA-Malmquist είναι ένα χρήσιμο εργαλείο μέτρησης και συγκριτικής αξιολόγησης που κατευθύνει τις μεταρρυθμιστικές πολιτικές οι οποίες γίνονται πιο επιτακτικές λόγω της πανδημίας Covid-19. Το Γ.Ν.Ρόδου μέσα από στοχευμένες δράσεις ανταποκρίθηκε πλήρως στην νέα κατάσταση αποτελώντας οδηγό ορθής πρακτικής.