| dc.description.abstract | Η παρούσα διπλωματική εργασία με θέμα την συμβολή των Σουλιωτών στην επανάσταση του 1821, παρουσιάζει την εμφάνιση του Αλή πασά στην Ήπειρο και τις σχέσεις του με τους Σουλιώτες. Από το 1788 ως το 1803 μάχονταν με τον Αλή πασά, ο οποίος ήθελε να έχει το Σούλι στην κατοχή του, λόγω της νευραλγικής του θέσης. Η εργασία μνημονεύει τις προσπάθειές του να καθυποτάξει τους Σουλιώτες, οι οποίες δεν καρποφορούσαν καθώς οι στρατιώτες του ήταν πολύ κατώτεροι των Σουλιωτών που είχαν ένα ιδιότυπο τρόπο πολεμικής συμπεριφοράς. Στο κείμενο αναδεικνύονται οι συμφωνίες και οι συνθήκες ειρήνης που πραγματοποιήθηκαν ανάμεσα στις δύο πλευρές. Τελικά, ο Αλή κυρίευσε το Σούλι επιστρατεύοντας ύπουλα τεχνάσματα, εφόσον απέκοψε την πρόσβαση των Σουλιωτών σε προμήθειες.
Στην εργασία παρουσιάζονται επίσης οι απόψεις δέκα δυτικών περιηγητών για το Σούλι. Οι Eton, Pouqueville, Bartholdy, Holland, Leake, Byron, Hughes, de Bosset, Mielnes, και Lear αναφέρουν πως οι Σουλιώτες εκείνη την περίοδο υπερασπίζονταν την ελευθερία τους. Επιπλέον παρουσιάζονται τα έργα κορυφαίων ζωγράφων της εποχής.
Το τελευταίο κεφάλαιο πραγματεύεται την πολεμική τακτική των Σουλιωτών, την θέση της γυναίκας στο Σούλι, τις βασικές αρχές τους όπως την «μπέσα», τον σεβασμό και την βεντέτα. Επιπλέον, αναδεικνύεται η θρησκευτική τους ταυτότητα, η οποία ήταν και ένας από τους λόγους της αντιμαχίας με τον Αλή πασά αλλά και το συνδετικό στοιχείο με τους υπόλοιπους Έλληνες. Ακόμη παρουσιάζεται η ανάμειξή τους με την Φιλική Εταιρεία, η συμμετοχή τους στον αγώνα των Ελλήνων για ανεξαρτησία και ιδιαίτερα η συνεισφορά τους στα γεγονότα της εξόδου του Μεσολογγίου το 1826. Τέλος αναπτύσσεται η παρουσία τους στις πρώτες ελληνικές κυβερνήσεις με σημαντικότερη συμμετοχή αυτήν του Κίτσου Τζαβέλλα, ο οποίος έφτασε μέχρι το αξίωμα του πρωθυπουργού της Ελλάδας, ύστερα από προσωπική επιλογή του Όθωνα. | en_UK |
