Πόλεις από κισσό : Μια Κριτική Αρχιτεκτονική Προσέγγιση στο έργο «Τάδε Έφη Ζαρατούστρα» του Φρίντριχ Νίτσε
Η μυθική ορμή των λέξεων του Ζωροάστρη, παρασύρουν ακόμη και σήμερα τον αναγνώστη σε κόσμους όπου η φαντασία γεννά πραγματικότητες. Η δύναμη του φιλοσοφικού του λόγου, άλλοτε μασκαρεμένου με διονυσιακές μάσκες και άλλοτε γυμνού και σκληρού, μας ταξιδεύει σε νέα συμπαντικά νεφελώματα όπου ο αέρας είναι ακόμη πιο καθαρός. Στόχος της παρούσας ερευνητικής εργασίας είναι η ανάδειξη υπό ένα νέο πρίσμα, εννοιών όπως ο άνθρωπος, η φύση, η κατοικία, η πόλη, και οι σχέσεις που αυτές οι έννοιες δημιουργούν στο κόσμο του Ζωροάστρη. Η εισαγωγή της αρχιτεκτονικής και φιλοσοφικής έννοιας «χωρική φυσιολογία» και των παραγόμενων αυτής, που ονομάζω «αστική φυσιολογία» και «φυσιολογία της κώμης», φέρνει στην επιφάνεια ένα χωρικό σχίσμα του οποίου οι συνέπειες απλώνονται μπροστά μας και μέσα μας. Η αρχιτεκτονική ως εκφραστής ενός ψυχισμού που γίνεται μορφή όχι μόνο αντανακλά αυτό το χωρικό σχίσμα αλλά το διαμορφώνει. Ενός ψυχισμού που συνθέτει την ύπαρξη και ανακατασκευάζει πολιτισμικά κοσμοείδωλα στο ποτάμι της ιστορίας. Στη σκιά αυτού του ψυχισμού, ανθεί και το κήρυγμα του Ζωροάστρη, στο βάθος του οποίου εδράζει και η πίστη του στη δύναμη της δημιουργικής θέλησης των ανθρώπων. Μιας θέλησης που ενυπάρχει σε όλους. Κύριος σκοπός της ερευνητικής εργασίας είναι μέσω της βιβλιογραφικής ανασκόπησης, η ανάδειξη της σημασίας αυτών των εννοιών και των προεκτάσεων τους που χρίζουν περαιτέρω διεξοδικής ανάλυσης.