Ο ρόλος του Διευθυντή Δημοτικού Σχολείου στη διαχείριση συγκρούσεων μέσω των παραμέτρων της αυτο-αποτελεσματικότητας και της έκφρασης του θυμού του
ENGLISH ABSTRACT: The aim of this research is to investigate the Cyprus Primary School Principals’ style of managing interpersonal conflicts. Investigation focuses on conflicts which appear between Principals and educational staff or among staff. Principals’ choices were studied through their self-efficacy and the way they express their anger. To study the aforementioned subject quantitative investigation methods were used. A number of 329 questionnaires were sent to all Cyprus Primary School’s Principals. The sample was 161 questionnaires, 49% of the total population. Using IBM SPSS v.25 program statistical analysis of the collected data was conducted. Statistical analysis of the results showed no significant difference between male and female Principals in choosing the style of conflict management. Referring to the location of the schools Principals of rural schools prefer Compromising and internalizing their anger. Older in age Principals (more than fifty-six years old), prefer to avoid conflicts. From the 5 styles of managing conflicts they first prefer Integrating. Obliging, Compromising, Dominating and Avoiding followed their options. Their sense of self-efficacy in Educational Administration, Financial Management, Administration, Supporting the Staff, School Environment and Connections with Local Authorities is robust. Referring to the way they express their anger, mainly they are able to control it, frequently they internalize it and rarely they express it. Hierarchical multiple linear regression concluded that anger internalization leads to Avoiding conflicts. Controlling anger leads to Integration. On the contrary expressing anger leads to Domination. On the other hand controlling anger leads to minimized possibility for Domination. Both expressing and internalizing anger lead to Compromising conflicts. Controlling anger leads to Intergration. Research’s conclusions demonstrate no significant correlation between self-efficacy and the way expressing Principals’ anger. More investigation is probably needed to clarify this correlation.
Σκοπός της παρούσας μελέτης είναι η διερεύνηση του στυλ που επιλέγουν οι Διευθυντές Δημοτικών Σχολείων της Κύπρου για να διαχειριστούν διαπροσωπικές συγκρούσεις, μέσω της επίδρασης της αυτο-αποτελεσματικότητάς τους και της έκφρασης του θυμού τους. Η έρευνα επικεντρώθηκε στις συγκρούσεις που συμβαίνουν ανάμεσα στον Διευθυντή Σχολείου και εκπαιδευτικό/ούς ή μεταξύ εκπαιδευτικών. Για τη μελέτη του πιο πάνω θέματος, υιοθετήθηκαν μέθοδοι ποσοτικής έρευνας. Στάληκαν 329 ηλεκτρονικά ερωτηματολόγια σε όλα τα Δημοτικά Σχολεία της Κύπρου, προς όλους τους Διευθυντές. Το τελικό δείγμα ήταν 161 ερωτηματολόγια, ποσοστό 49% του πληθυσμού. Στα δεδομένα που συλλέχθηκαν έγινε στατιστική ανάλυση, μέσω του προγράμματος IBM SPSS v.25. Τα συμπεράσματα από τα αποτελέσματα της στατιστικής ανάλυσης, έδειξαν ότι το φύλο των Διευθυντών Δημοτικών Σχολείων της Κύπρου δεν έχει καμιά στατιστικά σημαντική διαφορά στην επιλογή του στυλ διαχείρισης συγκρούσεων. Αναφορικά με την τοποθεσία του σχολείου, οι Διευθυντές Δημοτικών Σχολείων της υπαίθρου, προτιμούν τον Κατευνασμό της σύγκρουσης και την εσωτερίκευση του θυμού τους. Η μεγαλύτερη ηλικιακή κατηγορία, αυτή των 56 και πάνω, προτιμά την Αποφυγή της σύγκρουσης. Ανάμεσα στα 5 στυλ διαχείρισης των συγκρούσεων, οι Διευθυντές προτιμούν πρώτα τη Λύση Προβλημάτων. Στις επιλογές τους ακολουθούν ο Κατευνασμός, ο Συμβιβασμός, η Μάχη και η Αποφυγή. Ο βαθμός αυτο-αποτελεσματικότητάς τους στην Εκπαιδευτική Ηγεσία, την Οικονομική Διαχείριση, τη Διοίκηση, την Υποστήριξη Εκπαιδευτικών, το Σχολικό Περιβάλλον και τις Σχέσεις με τις Τοπικές Αρχές είναι ψηλός. Όσον αφορά στην έκφραση του θυμού τους, συνήθως ελέγχουν τον θυμό τους, σε μικρότερο βαθμό τον εσωτερικεύουν, ενώ τον εξωτερικεύουν ελάχιστα. Ιεραρχική πολλαπλή γραμμική παλλινδρόμηση οδήγησε στο συμπέρασμα ότι, η εσωτερίκευση του θυμού οδηγεί σε Αποφυγή της σύγκρουσης, ο έλεγχος του θυμού οδηγεί σε Κατευνασμό της σύγκρουσης, εξωτερίκευση του θυμού οδηγεί σε μεγαλύτερη πιθανότητα Μάχης, ενώ ο έλεγχος του θυμού σε μικρότερη πιθανότητα Μάχης. Επιπλέον, ψηλός βαθμός αυτο-αποτελεσματικότητας στη Διοίκηση οδηγεί στην επιλογή της Μάχης. Η εξωτερίκευση του θυμού και η εσωτερίκευσή του, οδηγούν σε Συμβιβασμό της σύγκρουσης. Ο έλεγχος του θυμού οδηγεί σε Λύση Προβλήματος. Τα συμπεράσματα της έρευνας δεν έδειξαν συσχέτιση της αυτο-αποτελεσματικότητας με την έκφραση του θυμού στους Διευθυντές. Πιθανόν να χρειάζεται περαιτέρω διερεύνηση η συσχέτιση αυτή.