Είναι η Επιβίωση Προτεραιότητα στην Ατζέντα τής Διεθνούς Κοινότητας και ιδίως της Ευρώπης; Μεταβαίνοντας από τη Θεωρία στην Πράξη Και Προσεγγίζοντας το Όραμα ενός Πράσινου Μέλλοντος

Abstract

Το θεματικό πεδίο τής εργασίας βρίσκει έρεισμα στη μέριμνα για την επιβίωση ως θεμελιώδες δικαίωμα σε συνάρτηση με την περιβαλλοντική πολιτική που επισήμως ακολουθείται ιδίως σε ευρωπαϊκό επίπεδο, αλλά αναφορά θα γίνει και στο τι έχει συμφωνηθεί επισήμως και σε διεθνές επίπεδο, καθώς δε γίνεται να εξετάσουμε το μέρος, αν δεν έχουμε μία καλή εποπτεία του όλου. Άλλωστε, η κλιματική αλλαγή είναι ένα παγκόσμιο φαινόμενο, άνευ συνόρων, που απειλεί εκτεταμένα τη διεθνή ασφάλεια. Επίσης, μείζονα ρόλο στην έρευνα θα παίξει η εμβάθυνση στις πρωτοβουλίες και, εν γένει, στις πολιτικές τής Ένωσης, οι οποίες θα τεθούν σε αντιπαραβολή με τις πολιτικές άλλων διεθνών οργανισμών και λοιπών χωρών. Το κατά πόσο αναλαμβάνουν δράση οι διεθνείς και οι υπερεθνικοί οργανισμοί και κατά πόσο οι ενέργειές τους έχουν εν τέλει αποτέλεσμα είναι ζητήματα υψίστης σημασίας. Αυτό συμβαίνει, διότι, βάσει των αποφάσεων των διεθνών οργανισμών, όπως ο ΟΗΕ, και των αποφάσεων των υπερεθνικών οργανισμών, όπως η ΕΕ, μεταφέρεται και η αντίστοιχη σημαντικότητα για το εκάστοτε ζήτημα και, στην προκειμένη περίπτωση, για την εφαρμογή των συμφωνηθέντων ή των όσων πρόκειται να συμφωνηθούν για την αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης και στο εσωτερικό των κρατών-μελών τους. Έπειτα, τα κράτη-μέλη, είναι αρμόδια για την ενσωμάτωση του περιεχομένου των εκάστοτε συμφωνιών. Κατ’ επέκταση, χρειάζεται να αξιολογείται και η δική τους απόδοση. Συνεπώς, η παρούσα μελέτη αφορά στην προσπάθεια για μία, όσο το δυνατόν, πιο ευρεία εποπτεία στην πορεία τής διεθνούς κοινότητας προς ένα πράσινο μέλλον που θα βασίζεται στον σεβασμό τού περιβάλλοντος και του οποίου η γενικότερη κατάσταση δε θα κρύβει αιτίες που μπορούν να οδηγήσουν σε πολέμους, όπως είναι η κρίση τού νερού, ή, κατά το οποίο, τουλάχιστον, τα υφιστάμενα περιβαλλοντικά ζητήματα θα καταπολεμούνται με κάθε τρόπο και δύναμη και η εμφάνιση περαιτέρω προβλημάτων ιδανικά δε θα υφίσταται-κι, αν προκύψει το οτιδήποτε, δε θα αφήνεται ανεξέλεγκτο. Προς το παρόν, διαπιστώνεται ότι γίνεται προσπάθεια από κάθε πλευρά για έννομη κατοχύρωση των σχετικών αναγκών και απαιτήσεων, αλλά υφίστανται διάφορα ζητήματα και εμπόδια, καθώς και πρακτικές εφαρμογές των όσων επισήμως συμφωνούνται, κυρίως εξαιτίας των διαφορετικών προτεραιοτήτων που θέτει το κάθε κράτος στη διεθνή κοινότητα, κάτι που ορίζεται, κατά βάση, από το αν οι ζωτικές ανάγκες τους είναι καλυμμένες και, σαφώς, και από την κουλτούρα τού κάθε λαού, καθώς και από τους νόμους που ορίζουν την αγορά σε κάθε επίπεδο.