Στρατηγική Επικοινωνία και Εθνική Ασφάλεια: Η Προπαγάνδα ως Μορφή Μυστικής Δράσης
ENGLISH ABSTRACT This study, titled "Strategic Communication and National Security: Propaganda as a Form of Covert Action", focuses on the connection between strategic communication and national security, emphasizing the use of propaganda and psychological operations as tools of covert action. The issue is examined through two primary methodological approaches: content analysis and case study, specifically focusing on the case of Turkey and Greek Turkish relations. Through these methods, strategic communication is analyzed as a fundamental tool in international relations and national security. The theoretical framework explores concepts such as propaganda, strategic communication, and psychological operations, as well as their relationship to various forms of power. It examines the distinctions between hard, soft, and sharp power, demonstrating that propaganda is an advanced form of influence that combines psychological pressure with the strategic transmission of messages. Additionally, the study delves into historical and contemporary approaches to strategic communication, highlighting the techniques and methods used to achieve political and military objectives. The research illustrates how strategic communications, often underestimated, serve as a critical tool in international relations. Of particular importance is the integration of propaganda into institutional and political culture, along with its contribution to shaping narratives that influence public opinion and state decisions. The theoretical connection between communication strategies and covert actions is highlighted, explaining how propaganda can function as a weapon for crisis management and narrative control. The study also focuses on Turkey as a case study, showcasing specific propaganda tactics and psychological operations employed during crises, such as those at the Evros border, as well as efforts to control social media. Within this context, it examines the strategic use of propaganda by the Turkish state and the role of Turkish intelligence services. In conclusion, the research highlights strategic communication as an integral component of national security, revealing the interdependence of these concepts. It offers valuable insights into understanding communication strategies and shaping policies to address hybrid threats. By analyzing Greek-Turkish relations, it sheds light on the use of propaganda as a tool of influence, providing new perspectives for studying strategic communication within the framework of intelligence services
Thesis
Η παρούσα εργασία, με τίτλο «Στρατηγική Επικοινωνία και Εθνική Ασφάλεια: Η Προπαγάνδα ως Μορφή Μυστικής Δράσης», επικεντρώνεται στη σύνδεση μεταξύ στρατηγικής επικοινωνίας και εθνικής ασφάλειας, με έμφαση στη χρήση της προπαγάνδας και των ψυχολογικών επιχειρήσεων ως εργαλεία μυστικής δράσης. Το ζήτημα εξετάζεται μέσω δύο βασικών μεθοδολογικών προσεγγίσεων: της ανάλυσης περιεχομένου και της περιπτωσιολογικής μελέτης, και συγκεκριμένα μέσα από την εξέταση της περίπτωσης της Τουρκίας και των ελληνοτουρκικών σχέσεων. Μέσω αυτών, εξετάζονται οι στρατηγικές επικοινωνίες ως θεμελιώδες εργαλείο των διεθνών σχέσεων και της εθνικής ασφάλειας. Στο θεωρητικό πλαίσιο, εξετάζονται έννοιες όπως η προπαγάνδα, η στρατηγική επικοινωνία, και οι ψυχολογικές επιχειρήσεις, καθώς και η σχέση τους με τις μορφές ισχύος. Αναλύεται η διαφοροποίηση μεταξύ σκληρής, ήπιας και οξείας ισχύος, ενώ γίνεται σαφές ότι η προπαγάνδα αποτελεί μια εξελιγμένη μορφή επιρροής, η οποία συνδυάζει την ψυχολογική πίεση με τη στρατηγική μετάδοση μηνυμάτων. Παράλληλα, εξετάζονται ιστορικές και σύγχρονες προσεγγίσεις της στρατηγικής επικοινωνίας, με έμφαση στις τεχνικές και τα μέσα που χρησιμοποιούνται για την επίτευξη πολιτικών και στρατιωτικών στόχων. Η εργασία παρουσιάζει πώς οι στρατηγικές επικοινωνίες, αν και συχνά υποτιμημένες, αποτελούν ουσιαστικό εργαλείο στις διεθνείς σχέσεις. Σημαντική είναι η ενσωμάτωση της προπαγάνδας στη θεσμική και πολιτική κουλτούρα, καθώς και η συμβολή της στη διαμόρφωση αφηγημάτων που επηρεάζουν τη κοινή γνώμη και τις αποφάσεις των κρατών. Αναδεικνύεται η θεωρητική σύνδεση μεταξύ επικοινωνιακών τακτικών και μυστικών δράσεων, επεξηγώντας πώς η προπαγάνδα μπορεί να λειτουργήσει ως όπλο στη διαχείριση κρίσεων και την επιβολή αφηγημάτων. Η εργασία εστιάζει επίσης στην Τουρκία ως μελέτη περίπτωσης, παρουσιάζοντας συγκεκριμένες τακτικές προπαγάνδας και ψυχολογικών επιχειρήσεων που εφαρμόστηκαν κατά τη διάρκεια κρίσεων, όπως στον Έβρο, αλλά μέσα από τον έλεγχο των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Σε αυτό το πλαίσιο εξετάζεται η στρατηγική χρήση προπαγάνδας από το τουρκικό κράτος, καθώς και ο ρόλος των τουρκικών υπηρεσιών πληροφοριών. Συμπερασματικά, η έρευνα αναδεικνύει τη στρατηγική επικοινωνία ως αναπόσπαστο κομμάτι της εθνικής ασφάλειας, αποκαλύπτοντας την αλληλεξάρτηση των εννοιών αυτών. Προσφέρει πολύτιμες γνώσεις για την κατανόηση των επικοινωνιακών στρατηγικών και τη διαμόρφωση πολιτικών για την αντιμετώπιση υβριδικών απειλών. Με την ανάλυση των ελληνοτουρκικών σχέσεων, φωτίζει τη χρήση της προπαγάνδας ως εργαλείου επιρροής, παρέχοντας νέες προοπτικές για τη μελέτη της στρατηγικής επικοινωνίας εντός του πλαισίου των υπηρεσιών πληροφοριών.