| dc.description.abstract | Η παρούσα εργασία πραγματεύεται την ανάπτυξη της ριζοσπαστικοποίησης στην ισραηλινή ακροδεξιά και την κοινότητα των Ισραηλινών Αράβων, καθώς και την κρατική πολιτική αντιμετώπισης του φαινομένου στις δύο κατηγορίες. Η μεθοδολογία που ακολουθήθηκε επικεντρώθηκε στη θεωρία της ριζοσπαστικοποίησης και ειδικότερα υπό το πρίσμα των παραγόντων ριζοσπαστικοποίησης σε διακριτά επιπέδων ανάλυσης. Με άλλα λόγια, τα ιστορικά γεγονότα αναλύονται στο πλαίσιο του ατόμου, ως οντότητα, του περιβάλλοντος ανάπτυξης ριζοσπαστικοποίησης και των εξτρεμιστικών οργανώσεων καθώς και των κρατικών πολιτικών που δύναται να συμβάλλουν στη ριζοσπαστικοποίηση. Ουσιαστικά, στο πρώτο σκέλος, παρουσιάζεται αρχικά η συνολική εξέλιξη της ριζοσπαστικής ακροδεξιάς του Ισραήλ, αναδεικνύοντας την συμβολή του Kahane στην δημιουργία ιδεολογικής ταυτότητας, στις μεθόδους δράσεις, την ραγδαία άνοδο της ως απότοκο κρατικών πολιτικών και διώξεων και την σύγχρονη μεταμόρφωση με την ανάπτυξη κοινοβουλευτικού σκέλους. Έπειτα, παρατηρείται η σταδιακά αναπτυσσόμενη ριζοσπαστική προσέγγιση των Ισραηλινών Αράβων, με την συσσώρευση αδικιών και κρατικής καταπίεσης σε συνδυασμό πρωτίστως με εθνικούς παράγοντες να ωθούν στην αναζήτηση λύσης μέσω της ριζοσπαστικής οδού. Συνοπτικά, βάσει της αξιολόγησης μέσω των επιπέδων ριζοσπαστικοποίησης, για την ισραηλινή ακροδεξιά λογίζονται καθοριστικά η διαμόρφωση εθνικής ταυτότητας με κύριο άξονα την ακραία ερμηνεία της θρησκείας, η άνθιση εξτρεμιστικών οργανώσεων και η κρατική ανοχή. Την ίδια στιγμή, η αραβική κοινότητα εντός Ισραήλ ενεργεί συχνά υιοθετώντας την τακτική των «μοναχικών λύκων» και υπόκειται διακρίσεις λόγω της ταύτισης της με την παλαιστινιακή κοινότητα των κατεχόμενων εδαφών, εμφανίζοντας ριζοσπαστική συμπεριφορά κυρίως εξαιτίας της συλλογικής θυματοποίησης, ως κοινότητα. Στη συνέχεια, στο δεύτερο τμήμα της εργασίας, αποτυπώνεται λεπτομερώς η κρατική πολιτική του επίσημου κράτους απέναντι στις δύο κοινότητες και τονίζεται η διαφορετική μεταχείριση στο πέρασμα των ετών, τόσο σε θέματα χάραξης πολιτικής, όσο και σε θέματα ασφάλειας, πρόληψης και καταστολής. Από την μία πλευρά, η ισραηλινή ριζοσπαστική ακροδεξιά «επιβίωσε» από την πολιτική απομόνωσης του πολιτικού συστήματος, δραστηριοποιήθηκε ενεργά ως αντίβαρο των παλαιστινιακών εξεγέρσεων, υλοποίησε το σχέδιο των εποικισμών υπό την ανοχή και την υποστήριξη της κυβέρνησης και εν τέλει τροποποίησε την ταυτότητα του, εμφανίζοντας κοινοβουλευτικό -και δη κυβερνητικό- προφίλ, νομιμοποιώντας την ρητορική του. Από την άλλη πλευρά, η αντιμετώπιση της αραβικής ριζοσπαστικοποίησης χαρακτηρίζεται από αυστηρή καταστολή, διώξεις και εκλαμβάνεται ως αντιμετώπιση πολιτών δεύτερης κατηγορίας από τους αραβικής καταγωγής Ισραηλινούς πολίτες. Ολοκληρώνοντας την μελέτη, αξιολογούνται και ερμηνεύονται συγκεντρωτικά τα πορίσματα που προέκυψαν από την επεξεργασία των δεδομένων μέσω των παραγόντων ριζοσπαστικοποίησης. | en_UK |
