dc.contributor.advisor | Maris, Georgios | |
dc.contributor.author | Παπασπυροπούλου, Αριστέα | |
dc.date.accessioned | 2025-07-15T07:49:53Z | |
dc.date.available | 2025-07-15T07:49:53Z | |
dc.date.issued | 2025-01 | |
dc.identifier.uri | http://hdl.handle.net/11728/13131 | |
dc.description | ENGLISH ABSTRACT
This thesis explores the role of the European Army (Euro-Army) in enhancing the
security of the European Union (EU), focusing on its leadership and operational
effectiveness. In today’s geopolitical environment, the EU faces traditional and non traditional threats, such as hybrid warfare, cyberattacks, and the migration crisis,
emphasizing the need for strategic autonomy and stronger military capabilities.
The study begins with a historical overview of the Euro-Army concept, from early
initiatives like the European Defense Community (EDC) to the modern Common
Security and Defense Policy (CSDP). It highlights how geopolitical events, such as the
Balkan crisis, conflicts in the Middle East, and Russia’s invasion of Ukraine, have driven
the EU toward closer military cooperation.
The research underscores the leadership role of countries like France and
Germany in shaping the Euro-Army while addressing obstacles such as the lack of
consensus and the preservation of national sovereignty. It also examines the
operational effectiveness of the Euro-Army, identifying challenges like the absence of
a unified military structure, limited funding, and equipment incompatibilities.
Special attention is given to modern threats, including hybrid and cyberattacks,
as well as the migration crisis, which impacts the EU’s security. The thesis proposes
strengthening military cooperation through PESCO, developing strategies to combat
hybrid threats, and establishing a permanent European rapid reaction force.
In conclusion, the thesis emphasizes the importance of political will and deeper
collaboration to enhance the EU’s strategic autonomy. Despite challenges,
strengthening the Euro-Army is deemed crucial for ensuring Europe’s security and
stability. Recommendations include increasing defense spending, investing in
technology, enhancing NATO cooperation, and developing strategies for crisis
management and migration control. These measures aim to position the EU as an
autonomous and reliable actor on the global stage.
Keywords: Euroarmy, Strategic Autonomy, European Union Security, Hybrid Threats,
Common Security and Defense Policy (CSDP) | en_UK |
dc.description.abstract | Η παρούσα διατριβή εξετάζει τον ρόλο του Ευρωστρατού στην ενίσχυση της
ασφάλειας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ), με ιδιαίτερη έμφαση στην ηγεσία και την
επιχειρησιακή του αποτελεσματικότητα. Στο σύγχρονο γεωπολιτικό περιβάλλον, η ΕΕ
καλείται να αντιμετωπίσει παραδοσιακές και μη-παραδοσιακές απειλές, όπως οι
υβριδικοί πόλεμοι, οι κυβερνοεπιθέσεις και η μεταναστευτική κρίση, καθιστώντας
αναγκαία τη στρατηγική αυτονομία και την ενίσχυση των στρατιωτικών δυνατοτήτων
της.
Η διατριβή ξεκινά με την ανάλυση της ιστορικής εξέλιξης της ιδέας του
Ευρωστρατού, από τις πρώτες απόπειρες, όπως η Ευρωπαϊκή Αμυντική Κοινότητα
(ΕΑΚ), μέχρι τη σύγχρονη Κοινή Πολιτική Ασφάλειας και Άμυνας (ΚΠΑΑ). Αναλύεται
πώς γεωπολιτικά γεγονότα, όπως η κρίση στα Βαλκάνια, η σύγκρουση στη Μέση
Ανατολή και η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, ώθησαν την ΕΕ να ενισχύσει τη
στρατιωτική της συνεργασία.
Η έρευνα υπογραμμίζει τη σημασία της ηγεσίας χωρών όπως η Γαλλία και η
Γερμανία στη διαμόρφωση του Ευρωστρατού, αλλά και τα εμπόδια που προκύπτουν
από την έλλειψη ομοφωνίας και τη διατήρηση της εθνικής κυριαρχίας. Επιπλέον,
αναλύεται η επιχειρησιακή αποτελεσματικότητα του Ευρωστρατού, εξετάζοντας τις
προκλήσεις που αντιμετωπίζει, όπως η έλλειψη ενιαίας στρατιωτικής δομής, η
περιορισμένη χρηματοδότηση και οι ασυμβατότητες στον εξοπλισμό.
Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται στις σύγχρονες απειλές, όπως οι υβριδικές και
κυβερνοεπιθέσεις, καθώς και στη μεταναστευτική κρίση, που επηρεάζουν την ασφάλεια
της ΕΕ. Η διατριβή προτείνει ενίσχυση της στρατιωτικής συνεργασίας μέσω του
PESCO, ανάπτυξη στρατηγικών για την αντιμετώπιση υβριδικών απειλών και
δημιουργία μιας μόνιμης ευρωπαϊκής δύναμης ταχείας αντίδρασης.
Συμπερασματικά, η διατριβή τονίζει τη σημασία της πολιτικής βούλησης και της
εμβάθυνσης της συνεργασίας για την ενίσχυση της στρατηγικής αυτονομίας της ΕΕ.
Παρά τις προκλήσεις, η ενίσχυση του Ευρωστρατού κρίνεται απαραίτητη για τη
διασφάλιση της ασφάλειας και της σταθερότητας στην Ευρώπη. Οι προτάσεις
περιλαμβάνουν αύξηση αμυντικών δαπανών, επενδύσεις σε τεχνολογία, ενίσχυση της
συνεργασίας με το ΝΑΤΟ και ανάπτυξη στρατηγικών για τη διαχείριση κρίσεων και
μεταναστευτικών ροών, ώστε η ΕΕ να αναδειχθεί σε αυτόνομο και αξιόπιστο
παράγοντα στη διεθνή σκηνή. | en_UK |
dc.language.iso | el_GR | en_UK |
dc.publisher | Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα Διεθνών Σχέσεων, Στρατηγικής και Ασφάλειας, Σχολή Κοινωνικών Επιστημών, Τεχνών και Ανθρωπιστικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Νεάπολις Πάφου | en_UK |
dc.rights | Απαγορεύεται η δημοσίευση ή αναπαραγωγή, ηλεκτρονική ή άλλη χωρίς τη γραπτή συγκατάθεση του δημιουργού και κάτοχου των πνευματικών δικαιωμάτων | en_UK |
dc.subject | Ευρωστρατός | en_UK |
dc.subject | Στρατηγική Αυτονομία | en_UK |
dc.subject | Ασφάλεια Ευρωπαϊκής Ένωσης | en_UK |
dc.subject | Υβριδικές Απειλές | en_UK |
dc.subject | Κοινή Πολιτική Ασφάλειας και Άμυνας (ΚΠΑΑ) | en_UK |
dc.title | Ο Ρόλος του Ευρωστρατού στην Ασφάλεια της Ευρωπαϊκής Ένωσης: Μια Ανάλυση Ηγεσίας και Επιχειρησιακής Αποτελεσματικότητας | en_UK |
dc.title.alternative | Διπλωματική Εργασία η οποία υποβλήθηκε προς απόκτηση μεταπτυχιακού τίτλου σπουδών στις Διεθνείς Σχέσεις, Στρατηγική και Ασφάλεια στο Πανεπιστήμιο Νεάπολις Πάφος | en_UK |
dc.type | Thesis | en_UK |