Η σχέση της Ευρωπαϊκής Ένωσης με την Ομάδα κρατών της Αφρικής, της Καραϊβικής και του Ειρηνικού (ACP). Ανάλυση του θεσμικού πλαισίου.
ENGLISH ABSTRACT This thesis analyses the evolution of the EU-ACP relationship through the institutional framework of Treaties, Conventions and Agreements, from 1957 to 2020, in order to assess how it has been affected by the normative values imposed by the EU. In particular, it examines whether the EU-ACP relationship is founded as an equal partnership, or whether it is an asymmetrical relationship in which principles such as democracy, respect for human rights, the rule of law, peace and fundamental 8 freedoms are the conditions in exchange for trade cooperation. It examines whether the distribution of financial aid is in line with the normative rhetoric used by the EU to describe its development policy, or whether the interests of the donor itself prevail. Existing academic work projects an asymmetry in terms of EU policy-making processes, and considerable evidence in the institutional framework demonstrates that macroeconomic variables are more important factors than humanitarian variables, and that normative policy frameworks are often used to rationalise regressive tactics in the economic relationship with its partners. The results of the paper tend towards the view that the EU's normative ontology and its rule-filled agenda was based more on a pragmatic strategy to implement its political and economic interests rather than an idealistic humanitarian approach
Thesis
Η παρούσα διπλωματική εργασία αναλύει την εξέλιξη της σχέσης ΕΕ-ΑΚΕ μέσω του θεσμικού πλαισίου Συνθηκών, Συμβάσεων και Συμφωνιών, από το 1957 έως το 2020, ώστε να αξιολογηθεί ο τρόπος με τον οποίο έχει επηρεαστεί από τις κανονιστικές αξίες που επιβάλει η ΕΕ. Συγκεκριμένα εξετάζει, αν η σχέση ΕΕ-ΑΚΕ θεμελιώνεται ως ισότιμη εταιρική σχέση, ή αν πρόκειται για μια ασύμμετρη σχέση στην οποία αρχές όπως η δημοκρατία, ο σεβασμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, το κράτος δικαίου, η ειρήνη και οι θεμελιώδεις ελευθερίες είναι οι όροι με αντάλλαγμα την εμπορική συνεργασία. Εξετάζει κατά πόσο, η κατανομή της οικονομικής βοήθειας είναι σε συνάρτηση με την κανονιστική ρητορική που χρησιμοποιεί η ΕΕ για να περιγράψει την αναπτυξιακή πολιτική της, ή αν τα συμφέροντα του ίδιου του δωρητή υπερισχύουν. Οι υπάρχουσες ακαδημαϊκές εργασίες, προβάλλουν μια ασυμμετρία όσον αφορά τις διαδικασίες χάραξης πολιτικής της ΕΕ, και σημαντικές ενδείξεις στο θεσμικό πλαίσιο αποδεικνύουν ότι οι μακροοικονομικές μεταβλητές είναι πιο σημαντικοί παράγοντες από ό,τι οι ανθρωπιστικές μεταβλητές, καθώς και ότι τα κανονιστικά πλαίσια πολιτικής, χρησιμοποιούνται συχνά για να εκλογικεύσουν οπισθοδρομικές τακτικές στην οικονομική σχέση με τους εταίρους της. Τα αποτελέσματα της εργασίας τείνουν προς την άποψη ότι η κανονιστική οντολογία της ΕΕ και οι γεμάτες κανόνες ατζέντα της, βασίστηκε περισσότερο σε μια ρεαλιστική στρατηγική υλοποίησης των πολιτικών και οικονομικών συμφερόντων της και όχι σε μια ιδεαλιστική ανθρωπιστική προσέγγιση.