Ασφάλεια στην ψηφιακή παιδεία, νομικό πλαίσιο και τρόποι αντιμετώπισης κινδύνων

Abstract

Ο εικοστός πρώτος αιώνας είναι η εποχή της τεχνολογίας και της πληροφορίας. Στην καθημερινότητα του όλος ο πλανήτης έχει επαφή με κάποια μορφή τεχνολογίας, ειδικότερα μετά την επανάσταση των ΗΥ και του διαδικτύου, η επαφή μας έγινε ακόμα ποιό στενή με αποτέλεσμα η λειτουργία των ιδιωτικών αλλά και δημόσιων επιχειρήσεων να βασίζετε αποκλειστικά σε τέτοιου είδους τεχνολογίες. Η ταχύτατη προσπέλαση και επεξεργασία τεραστίων ποσοτήτων δεδομένων καθημερινά έγινε η αιχμή του δόρατος για ποιο εύκολη, γρήγορη αλλά και ασφαλέστερη προσφορά υπηρεσιών. Ολοκληρωμένα πληροφοριακά συστήματα έχουν επιλεγεί και έχουν εγκατασταθεί σχεδόν σε κάθε επιχείρηση, νοσοκομείο, ιατρείο, σχολείο, κοινωφελής οργανισμούς, δημόσιο τομέα κτλ. Η εύρυθμη λειτουργία αυτών των συστημάτων κρίνετε απαραίτητη για την επίτευξη των στόχων τους. Μια δυσλειτουργία μπορεί να αποφέρει οικονομικό κόστος το οποίο θα είναι ανάλογο της έκτασης και της έντασης του κύκλου εργασιών ενός οργανισμού. Το οικονομικό κόστος είναι μια ακριβή "παρενέργεια" μιας δυσλειτουργίας του συστήματος, Το μεγάλο πρόβλημα έγκειται στην παράνομη έκθεση προσωπικών δεδομένων από συστήματα τα οποία είτε από απροσεξία, είτε από παρέμβαση, είτε από διάφορους άλλους εξωγενείς παράγοντες, έγιναν αντικείμενο δημόσιας προσπέλασης ή ακόμα χειρότερα προϊόν προς πώληση. Ο σκοπός της εργασίας αυτής είναι να καταδείξει τα προβλήματα που υπάρχουν με την έκθεση προσωπικών δεδομένων, γίνεται μία εις βάθος αναφορά του νομικού πλαισίου σε Κύπρο - Ελλάδα και Ευρωπαϊκή Ένωση, και τέλος προτείνονται λύσεις, για την σωστή και εύρυθμη λειτουργία ενός ολοκληρωμένου πληροφοριακού συστήματος.