Η μεταμόρφωση του Χριστού ως έκφραση του αρχαίου και εσχατολογικού κάλλους του ανθρώπου

Abstract

Η Ορθόδοξη Εκκλησία μέσα από χιλιάδες πρωτογενείς και δευτερογενείς μαρτυρίες εκφράζεται ως η εμπειρική σχέση αγάπης και ελευθερίας του ανθρώπου με τον Θεό. Πλήθος αγίων, αρχής γενομένης από τους Αποστόλους, μέσα στην ιστορική πορεία της Εκκλησίας μέχρι και σήμερα καταμαρτυρούν την εμπειρία «οράσεως» του «αποκεκαλυμμένου» Θεού της αγάπης. Για τον λόγο αυτό, η Εκκλησία μας δεν μπορεί να συγκαταλεχθεί στην κατηγορία των θρησκειών, των φιλοσοφικών ιδεολογιών ή ομολογιών ή ομάδων ή οτιδήποτε άλλο· η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι ο φορέας της αποκάλυψης του Θεού της αγάπης. Ο «αποκεκαλυμμένος» Θεός, ως ο όντως Ων, ουδεμία σχέση μπορεί να έχει με την έννοια και το περιεχόμενο μιας θρησκείας, καθότι η θρησκεία φέρει εντός της ενίοτε έναν κρυμμένο «ανύπαρκτο» θεό, πλασμένο από τον άνθρωπο και κατ’ άνθρωπο, ένα θεό τιμωρίας, απειλής, τρομοκρατίας, ένα θεό απρόσιτο. Ο Θεός όμως ο αληθινός δεν πλάστηκε από τον άνθρωπο αλλά έπλασε τον άνθρωπο. Τον έπλασε με την προοπτική να γίνει ο άνθρωπος θεός κατά χάρη. Τούτη την πράξη της αγάπης του Θεού να θέλει τον άνθρωπο «θεούμενο», κατά το πρότυπο της θείας μεταμόρφωσης, εξετάζομε στην παρούσα εργασία