Διαχείριση έργων ΣΔΙΤ - ο ψηφιακός μετασχηματισμός στον ελληνικό δημόσιο τομέα και οι προοπτικές του
Thesis
Σκοπός της παρούσας μελέτης, είναι η διερεύνηση του βαθμού όπου είναι αναγκαία η μετεξέλιξη της δημόσιας διοίκησης προς το συμφέρον της κοινωνίας και το βαθμό κατά τον οποίο η ελληνική κοινωνία είναι ικανή να αφομοιώσει και να υποστηρίξει την ψηφιακή μετάβαση. Επιπρόσθετα, είναι η διερεύνηση των ωφελειών και αδυναμιών των έργων ΣΔΙΤ στο πλαίσιο της προσπάθειας του ψηφιακού μετασχηματισμού του ελληνικού δημοσίου τομέα. Διεξήχθη μικτή πρωτογενής έρευνα, ήτοι ποσοτική μέσω ερωτηματολογίου και ποιοτική μέσω συνεντεύξεων. Στην ποσοτική έρευνα συμμετείχαν συνολικά 85 άτομα, εργαζόμενοι του ιδιωτικού και δημοσίου τομέα και στην ποιοτική συμμετείχαν 11 άτομα, που απασχολούνται σε κομβικές και στρατηγικής σημασίας θέσεις. Οι 10 εκ των οποίων, είναι άμεσα εμπλεκόμενοι με έργα που υλοποιούνται σε πλαίσιο ΣΔΙΤ. Τα αποτελέσματα τόσο της ποιοτικής όσο και της ποσοτικής ανάλυσης, έδειξαν ότι ο ψηφιακός μετασχηματισμός του ελληνικού δημοσίου τομέα επιφέρει μέγιστα κοινωνικά οφέλη. Τα οφέλη αυτά, αποκομίζουν τόσο οι πολίτες όσο και οι ιδιωτικές επιχειρήσεις, ενώ παράλληλα αυξάνεται η ποιότητα των δημοσίων παρεχόμενων υπηρεσιών. Ο ελληνικός δημόσιος τομέας δεν έχει ακόμα ολοκληρώσει τον ψηφιακό του μετασχηματισμό, ενώ έχουν σημειωθεί αξιοπρόσεκτες προσπάθειες και έχει τεθεί μία καλή βάση προς αυτήν την κατεύθυνση. Ο ψηφιακός μετασχηματισμός του ελληνικού δημοσίου τομέα θα οδηγήσει στο άνοιγμα νέων θέσεων εργασίας, για την στελέχωση των οποίων οι ήδη υφιστάμενοι δημόσιοι υπάλληλοι πρέπει να εκπαιδευτούν καταλλήλως και επαρκώς. Το πλαίσιο των έργων ΣΔΙΤ χαρακτηρίζεται από αρκετές ελλείψεις και αδυναμίες, όπως είναι οι χρονικές καθυστερήσεις, οι γραφειοκρατικές διαδικασίες, οι ασάφειες στη σύνταξη των συμβάσεων και η απουσία συγκεκριμένων προτύπων για αυτές. Στην Ελλάδα, εν συγκρίσει με άλλες ευρωπαϊκές χώρες, απαιτούνται διπλάσιοι χρόνοι συμβασιοποίησης αυτών των έργων. Ωστόσο, τόσο ο δημόσιος όσο και ο ιδιωτικός τομέας αποκομίζουν οφέλη από τις εν λόγω συμπράξεις. Το δημόσιο αποκτά μία εναλλακτική χρηματοδοτική πηγή και ο ιδιωτικός τομέας μπορεί να αναπτύξει την καινοτομία του και να ενισχύσει τον εξωστρεφή χαρακτήρα του προς τις διεθνείς αγορές.