Απόψεις και προσδοκίες των εκπαιδευτικών για την εμπλοκή των Διευθυντών και των Συμβούλων Εκπαίδευσης στην αξιολόγηση
Thesis
Κάθε οργανισμός εκτιμά την απόδοση των εργαζομένων του ώστε να εξασφαλίσει ότι εκσυγχρονίζεται συνεχώς και βελτιώνει τις υπηρεσίες που προσφέρει. Αυτή η πολύπλοκη διαδικασία που επιτυγχάνει αυτές τις πληροφορίες για κάθε εργαζόμενο είναι η αξιολόγηση. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο διενεργείται και η αξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου, η οποία είναι μια σύνθετη διαδικασία και έχει σκοπό να κάνει αποτίμηση της επίδοσης των εκπαιδευτικών ως προς την παιδαγωγική τους επάρκεια και την εργασιακή τους συνέπεια. Ο σκοπός της διπλωματικής εργασίας είναι να διερευνηθούν οι απόψεις και οι προσδοκίες των εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης για το ρόλο των Συμβούλων Εκπαίδευσης Επιστημονικής Ευθύνης, των διευθυντών των σχολικών μονάδων αλλά και οι απόψεις τους για το θεσμό της αξιολόγησης γενικά. Τα ερευνητικά στοιχεία συλλέχτηκαν με τη χρήση ερωτηματολογίου το οποίο διακινήθηκε διαδικτυακά σε εκπαιδευτικούς που υπηρετούσαν σε σχολεία της Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης του νομού Αττικής, Το δείγμα αποτελούσαν 172 εκπαιδευτικοί διαφόρων ειδικοτήτων οι οποίοι κλήθηκαν να απαντήσουν σε ερωτήσεις κλειστού και ανοιχτού τύπου. Σύμφωνα με τις απαντήσεις των εκπαιδευτικών η αξιολόγηση είναι ένας θεσμός τον οποίο θεωρούν απαραίτητο. Θα πρέπει όμως να έχει ξεκάθαρο προσανατολισμό με αδιάβλητα και διαφανή κριτήρια. Επίσης, η έρευνα καταγράφει την άποψη των εκπαιδευτικών ότι ο Σύμβουλος Εκπαίδευσης Επιστημονικής Ευθύνης είναι απαραίτητο να έχει τις γνώσεις, την εμπειρία αλλά και να έχει επιμορφωθεί κατάλληλα ώστε να διεξάγει την αξιολόγηση. Ακόμα, ο/η διευθυντής/τρια της σχολικής μονάδας θα πρέπει να είναι υποστηρικτικός/η καθ’ όλη τη διαδικασία αλλά και να έχει γνώσεις σε ζητήματα αξιολόγησης προσωπικού. Τέλος, η πλειοψηφία θεωρεί ότι η αξιολόγηση που θα εφαρμοστεί με το νέο νομοθετικό πλαίσιο δεν είναι ικανή να αναδείξει τα προβλήματα και τις ελλείψεις στην παροχή εκπαιδευτικού έργου, είναι απαραίτητο να έχει αναπτυξιακό προσανατολισμό και όχι τιμωρητικό χαρακτήρα και να μην συνδέεται με την επαγγελματική τους και μισθολογική τους εξέλιξη.