Η αρχιτεκτονική του κινηματογράφου μέσα από δύο ταινίες: Blade Runner (1982) και Blade Runner 2049 (2017)
ENGLISH ABSTRACT My research paper entitled 'The architecture of cinema through two films: Blade Runner (1982) and Blade Runner 2049 (2017)' initially focuses on the concept of space and how space shapes cinematic narrative. In cinema, space plays a central role in the development of the narrative, creating a sense of reality or fantasy, influencing the psychology of characters and viewers. I will therefore analyze how space and time contribute to the development of the narrative and how the architectural elements of cinema such as the use of lighting and color create a rich multi-dimensional atmosphere that enhances the narrative. Later, I look at how all of this applies to the reference films and compare them to investigate their differences and similarities, I will also look at how the sets and spaces in the films are used to convey the feeling of a dystopian city. I then apply these theoretical concepts to the two films and compare them, despite their differences both films manage to create a coherent and immersive narrative through cinema.
Thesis
Η ερευνητική μου εργασία με τίτλο ‘Η αρχιτεκτονική του κινηματογράφου μέσα από δύο ταινίες: Blade Runner (1982) και Blade Runner 2049 (2017)’ εστιάζει αρχικά στην έννοια του χώρου και πως ο χώρος διαμορφώνει την κινηματογραφική αφήγηση. Στον κινηματογράφο, ο χώρος παίζει κεντρικό ρόλο στην εξέλιξη της αφήγησης, δημιουργώντας την αίσθηση της πραγματικότητας ή της φαντασίας, επηρεάζει την ψυχολογία των χαρακτήρων και των θεατών. Θα αναλύσω, λοιπόν, πώς ο χώρος και ο χρόνος συμβάλλουν στην εξέλιξη της αφήγησης και πως τα αρχιτεκτονικά στοιχεία του κινηματογράφου όπως η χρήση φωτισμού και των χρωμάτων δημιουργούν μια πλούσια πολυδιάστατη ατμόσφαιρα που ενισχύει την αφήγηση. Αργότερα, εξετάζω πώς όλα αυτά εφαρμόζονται στις αναφέρουσες ταινίες και θα τις συγκρίνω για να ερευνήσω τις διαφορές και τις ομοιότητες τους, θα εξετάσω επίσης, πώς τα σκηνικά και οι χώροι στις ταινίες χρησιμοποιούνται για να μεταφέρουν την αίσθηση μιας δυστοπικής πόλης. Στη συνέχεια, εφαρμόζω τις θεωριτικές αυτές έννοιες στις δύο ταινίες και τις συγκρίνω, παρά τις διαφορές τους και οι δυο ταινίες καταφέρνουν να δημιουργήσουν μια συνεπή και καθηλωτική αφήγηση μέσω του κινηματογράφου.