Αραβική Άνοιξη

Abstract

Στις απαρχές της, η « αραβική άνοιξη » τίναξε στον αέρα τις δυτικές προκαταλήψεις. Κλόνισε τα στερεότυπα του οριενταλισμού για τη δήθεν έμφυτη ανικανότητα των Αράβων να επινοήσουν ένα δημοκρατικό σύστημα και διέλυσε την πεποίθηση ότι δεν άξιζαν παρά να τους κυβερνούν διάφοροι δεσπότες. Όπως διαπιστώνεται από την έρευνα, τρία χρόνια μετά, το τοπίο έχει σκοτεινιάσει. Οι αβεβαιότητες παραμένουν στο ακέραιο όσον αφορά την έκβαση της διαδικασίας, η οποία μπαίνει στην τέταρτη φάση της. Παρόλο που η « αραβική άνοιξη » εισέρχεται στον τέταρτο χρόνο της, πρέπει να θεωρείται αναμενόμενη η συνέχιση της εξωτερικής ανάμιξης στις τοπικές συγκρούσεις και η ενίσχυση των δηλητηριωδών συνεπειών τους. Οι γεωπολιτικές, θρησκευτικές και ιδεολογικές διαχωριστικές γραμμές διαπερνούν πια ολόκληρη τη Μέση Ανατολή. Μόνο σταματώντας να αναμιγνύεται στις αραβικές επαναστάσεις μπορεί ο εξωτερικός κόσμος να τις βοηθήσει να αναζωογονηθούν. Από την μελέτη που προέκυψε μέσα από την εργασία αυτή θα διαπιστώσει κάθε παρατηρητής ότι οι αραβικοί λαοί δεν αντιλαμβάνονται πια τον εαυτό τους ως μάζες υπηκόων, αλλά ως δυνάμεις πολιτών που δικαιούνται σεβασμό και ελεύθερη έκφραση. Όταν αναδυθεί ένα νέο κύμα ξεσηκωμού, θα είναι πιο αυθόρμητο, πιο εκρηκτικό και με μεγαλύτερη διάρκεια. Οι Άραβες πολίτες υπήρξαν μάρτυρες ακραίων λύσεων, στις οποίες οι κυβερνήσεις τους είναι έτοιμες να καταφύγουν για να διατηρηθούν στην εξουσία. Τα καταπιεστικά καθεστώτα γνωρίζουν καλά την αποφασιστικότητα των μαζών να τα « απαλλάξουν » από τα καθήκοντά τους. Στα συμπεράσματα διαγράφεται έντονα η πεποίθηση ότι η « αραβική άνοιξη » δεν έχει πει την τελευταία της λέξη. Syllabus Τhe beginning of "Arab spring" blew away western prejudices. Shook the stereotypes of orientalism that supposedly innate the inability of Arabs to devise a democratic system and shattered the believes that they deserve rather than the rule several despots. Three years later, the landscape has darkened. Uncertainties remain full in the outcome of the process, which ushered the fourth phase. Although the "Arab spring" was entering the fourth year, continued external mixing is expected to be considered in local conflicts and the strengthening of their poisonous effects. The geopolitical, religious and ideological dividing lines run longer throughout the Middle East. Only stopping interfering in Arab revolutions can the outside world help them regenerate. The study which resulted from this work finds every observer of the Arab people does not perceive themselves as masses nationally, but as forces of citizens entitled to respect and freedom of expression. When a new wave of rebellion emerge, it will be more spontaneous, more explosive and more lasting. The Arab citizens have witnessed extreme solutions which their governments are willing to resort to remain in power. Repressive regimes are well aware of the determination of masses to "exempt" from their duties. The conclusions detected show strong belief that "Arab spring" has not said its last word.